CELOS INFANTIS

Os celos son manifestacións normais e unha etapa pola que han de pasar os nenos que teñen irmáns, xa que os nenos queren ter a máxima atención dos seus pais. Os pais non deben preocuparse, polo tanto, ante a aparición de condutas celosas. Moitas delas pódense previr, e sempre se poderá axudar ao neno a asumir os seus sentimentos.

As seguintes orientacións axudarán aos pais a afrontar esta situación:

-Escoitar ao neno, permitindo a expresión das súas emocións. Facerlle ver que se lle comprende aínda que tamén lle digamos que os seus sentimentos son esaxerados.

-Ignorar as condutas inadecuadas, non centrarse especialmente nelas. É preferible iso a regañarle moi a miúdo, xa que isto podería reforzar a súa idea de que perdeu o agarimo dos seus pais.

-Estar atentos para reforzar as mínimas condutas adecuadas. Nunha época en que o neno busca a atención dos maiores, será mellor que o faga polo adecuado, co que tamén mellorará a súa autoestima.

-Darlle pequenas responsabilidades no coidado do irmán pequeno.

-Favorecer o contacto cos seus iguais. Ademais das vantaxes da socialización, poderá saír nalgúns momentos da situación que lle crea malestar.

-Aceptar as regresións (volver ao chupete, facerse pis na cama...) como manifestacións normais do conflito que lle supón ao neno. Pódese xogar con el a que lle coidamos como cando era pequeno.

-Aceptar tamén as expresións negativas que o neno desenvolve (rabietas, dependencia, etc.)

-Pasar momentos exclusivamente co neno, participando nos seus xogos e entretementos, que note que lle queremos e escoitámoslle.

-Falarlle de como che levabas cos teus irmáns cando eras pequeno pódelle servir para entender mellor a súa situación actual.

-Permitirlles e ensinarlles a resolver os conflitos entre os irmáns. Cando teñen un conflito é tarefa dos nenos o porse de acordo. Non meterse nos seus chismes, senón dicirlles: ?para xogar xuntos debedes porvos de acordo?. Se non conseguen resolver o conflito, non darlle a razón só a un deles, senón tratalos por igual.

-Cando o neno pequeno molesta ou rompe cousas do maior, non desculparlle porque é pequeno, ensinarlle a asumir tamén a súa responsabilidade.

-Non hai que esquecer que as regras e os privilexios non poden ser igual para todos os irmáns, senón en función da idade dos nenos. Así, un neno maior pode deitarse máis tarde, pero tamén asumir nalgunha tarefa maior responsabilidade.

-Evitar facer comparacións entre os fillos, facerlles ver que son únicos e irrepetibles.

-Fomentar actitudes de cooperación e solidariedade entre todos os membros da familia (axudarse mutuamente, colaborar nas tarefas da casa, xogar todos xuntos, etc.).

-É bo preparar ao neno ante a chegada dun hermanito. Aínda que isto non evita os celos, pode diminuílos, sobre todo se desde antes do nacemento váiselle facendo ver que a el se lle seguirá querendo igual. Hai que ter en conta que a menor diferenza de idade entre os irmáns, o neno maior vai notar máis o cambio. Cando hai unha diferenza de máis de tres anos, o irmán maior pasa menos tempo en casa, co que o cambio será menos acusado.

-Darlle pequenas responsabilidades nas tarefas de acollida, de modo que coa cooperación diminúa a rivalidade.

-Tras o nacemento, cambiar o menos posible as rutinas do neno maior e non afastalo da nai.

-Vixiar inicialmente como se comporta co recentemente nado, para evitar posibles condutas agresivas

Para máis información pica na foto