martes, 30 de marzo de 2010

2 de abril: día internacional para a concienciación sobre o autismo

Resolución aprobada por la Asamblea General de la ONU, en la 76ª sesión plenaria 18 de diciembre de 2007 por la que se aprueba que:


“Consciente de que el autismo es una discapacidad permanente del desarrollo que se manifiesta en los tres primeros años de edad y se deriva de un trastorno neurológico que afecta al funcionamiento del cerebro, de que afecta principalmente a los niños de muchos países, con independencia de su sexo, raza o condición socioeconómica, y de que se caracteriza por deficiencias en la interacción social, problemas en la comunicación verbal y no verbal y patrones de comportamiento, intereses y actividades restringidos y repetitivos.
Profundamente preocupada por la prevalencia y la elevada incidencia del autismo en los niños de todas las regiones del mundo y por los consiguientes problemas de desarrollo que afectan a los programas a largo plazo de salud, educación, capacitación e intervención emprendidos por los gobiernos, las organizaciones no gubernamentales y el sector privado, así como por sus terribles consecuencias en los niños, sus familias, las comunidades y la sociedad.
Recordando que el diagnóstico precoz y la investigación y la intervención apropiadas son vitales para el crecimiento y el desarrollo de la persona, decide designar el 2 de abril Día Mundial de Concienciación sobre el Autismo, que se observará todos los años a partir de 2008”.

No blog http://mara.blog.zm.nu/2010/03/24/light-it-up-blue/ nos informa que a noite do 1 de abril diversos edificios emblemáticos en EUA e o mundo, incluíndo o Empire State Building de Nova York e a Torre CN de Toronto, Canadá iluminaranse coa cor azul, co obxecto de sensibilizar sobre o autismo e como conmemoración o Día Mundial de Concienciación sobre o Autismo, o Venres, 2 de abril.
Tamén nos piden que fagamos algunhas cousas para poder concienciar a xente:
  • Use un PIN coa figura da peza dun crebacabezas durante todo o mes de Abril, e fala á xente sobre o significado deste.
  • Cambia a imaxe do teu perfil de Facebook polo logotipo de Light It Up Blue e convence os teus amigos de que fagan o mesmo.
  • Pon un escrito no teu blog sobre este tema para aumentar a difusión
  • Agrega o logotipo de Light It Up Blue en todos os teus correos electrónicos e escribe os teus correos en azul!
  • O 2 de abril leva roupa de cor azul e convence os teus compañeiros de traballo e amigos que vistan de azul tamén. Toma fotos e engádeas á galería de Flickr.  


lunes, 29 de marzo de 2010

A familia e a súa relación coa escola

No blog do meu compañeiro Fran http://franpete.blogspot.com/ vin este interesante post que copio literalmente
A familia constitúe pola súa propia natureza o principal e primeiro núcleo de educación dos fillos. A ela correspóndelle un importante papel educativo aínda que teña que delegar parte das súas tarefas e haxa de compartir a responsabilidade da educación e o crecemento dos fillos con outras institucións, como son os centros educativos.
A sociedade actual esixe dos seus novos membros un tal cúmulo de coñecementos e preparación que dificilmente unha familia é capaz de atendelos só cos seus recursos. É por iso polo que os pais delegan parte das súas funcións educativas na escola, os institutos e a universidade.
Por suposto, tampouco, a escola por se soa pode cubrir todas as necesidades educativas. É absolutamente imprescindible, polo tanto, que entre a familia e a escola haxa un alto grao de comunicación e cooperación nas tarefas educativas.
Nas primeiras etapas educativas a colaboración entre os pais e a escola adoita ser máis alta que en etapas posteriores, se ben isto ten unha clara explicación dada: a maior complexidade dos estudios no instituto, as mesmas esixencias dos fillos, que non se queren ver acompañados polos pais, e, por último, a multiplicidade de profesores que imparten as diferentes materias aos nosos fillos.

Necesidade e importancia da educación familiar.

Razóns de tipo biolóxico, psicolóxico e social, así como de formación da personalidade e o carácter dos fillos xustifican a importancia e a necesidade da función educadora da familia. Pero ademais a familia achega un proxecto vital común onde hai un forte compromiso emocional e unha rede de apoios, que permite á familia aparecer como o mellor lugar para acompañar a persoa na superación dos cambios e dificultades da súa vida.
Os verdadeiros valores humanos e sociais apréndense en familia. Apréndense día a día, minuto a minuto. Os valores do traballo, do esforzo, a capacidade de ser responsables, ... atopan no ambiente familiar o primeiro e máis esencial dos lugares para o seu desenvolvemento.

Que entendo por familia?

Familia é cando un home e unha muller casan e teñen fillos. Esta non é unha definición válida, o que define unha familia non se a súa composición nin os lazos biolóxicos, senón as relacións de afecto e coidado mutuo que se dan no seu seo. É a asociación creada polas leis da natureza.
A necesidade da colaboración familia - centro educativo no proceso educativo.
A difícil tarefa, que a ambos os dous nos atinxe: a educación dos fillos, seranos máis proveitosa e satisfactoria se partimos dunha predisposición á colaboración e apoio mutuo. Esa relación de colaboración que debe existir entre o centro educativo e familia esixe unha forte coordinación, un intenso intercambio de información e apoios continuados.
A participación dos pais no proceso educativo dos seus fillos, ademais de repercutir de forma beneficiosa sobre o neno, ten grandes vantaxes para os propios pais, pois, ademais de facerlles coñecer e comprender mellor ao seu fillo, failles sentirse útiles ante el ao ser capaces de axudalos a afrontar os seus problemas.

Formas de colaborar.
1.-Co titor e por suposto co resto do profesorado. Para
  • Intercambio de información.
  • Seguimento do proceso educativo.
  • Colaboración para a mellora do rendemento.
  • Corrección de malos hábitos de estudio ou aprendizaxes non alcanzadas.
O podemos facer:
  • Realizando visitas periódicas ao titor, ou chamándoo por teléfono.
  • Tomando co titor ou o profesor acordos de traballo a realizar polo alumno e realizando o seu seguimento.
2.-Co traballo na casa para:
  •  Control do horario de estudio diario.
  • Facilitación das condicións desexables de estudio.
  • Seguimento das tarefas de estudio. Revisión dos seus cadernos e da súa axenda.
O podemos facer:
  • Revisando todos os días o seu horario de clase, preguntándolle polo realizado e polo que lle queda por facer.
  • Contactando con frecuencia co profesorado para coñecer as dificultades e necesidades de estudio do fillo.
3.-Coas actividades complementarias para:
  • Facilitación de oportunidades de enriquecemento cultural e formativo.
  • Seguimento e control destas.
O podemos facer:
  • Apuntándoo a asociacións ou clubs (deportivos e culturais).
  • Aproveitando as ocasións de visita a exposicións e actos culturais.
4.-Co resto da familia.
  • Cunha actitude de asesoramento e apoio permanente
  • Responsabilizándoos nas tarefas de casa.
O podemos facer:
  •  Establecendo co alumno un diálogo continuado sobre as súas preocupacións e desexos.
  • Obrigándoo a responsabilizarse de colaborar nalgunha tarefa da casa.

jueves, 25 de marzo de 2010

Trastornos da aprendizaxe

Os trastornos da aprendizaxe defínense en base a un rendemento escolar por debaixo do esperado nas capacidades para a lectura, o cálculo e/ou a expresión escrita tendo en conta:
*a idade cronolóxica do alumno/a
*a súa escolarización
*o seu nivel intelectual

O TRASTORNO DA LECTURA
Inclúe as dificultades de acceso ás competencias lectoras que se dan nestes tres aspectos:
  1. Na exactitude lectora, tanto dificultyades relativas ao código lingüístico (confusións, omisións, adicións, inversións, alteracións no proceso lector) como as que fan referencia á mecánica lectora (soletreo, detencións, atascos, saltos de liñas)
  2. Na velocidade lectora
  3. Na comprensión lectora,

O TRASTORNO DO CÁLCULO

É a dificultade de acceso ás competencias matemáticas en relación a:

  1. Os procesos básicos, relativos á comprensión da conservación, reversibilidade, realización de clasificacións, seriacións e outras operacións lóxicas matemáticas
  2. O sistema numérico, en canto ás dificultades nos principios de estabilidade dos números, á cardinalidade, á abstracción, á irrelevancia da orde e ás dificultades no sistema de numeración
  3. A realización de cálculos numéricos, tales como comprensión das operacións, a mecánicadas operacións e as vinculadas aos erros conceptuais
  4. A lectura simbólica numérica
  5. A resolución de problemas matemáticos

O TRASTORNO DA ESCRITURA
Fai referencia ás dificultades no acceso ás competencias gráficas nos seguintes aspectos:

  1. Proceso grafomotriz ou disgrafía, en referencia aos sinistroxiros, déficits na presión, dificultades na direccionalidade, regularidade e lexibilidade dos grafismos e ao emprego do espazo gráfico
  2. Ortofrafía ou disortografía, realizar substitucións, omisións, engadir e/ou invertir os grafemas, facer unións, separacións inadecuadas de sílabas, palabras ou frases, e erros na ortografía regrada.
  3. Procesos de expresión e composición, dificultades relativas ao formato da escritura, expresividade e dominio das técnicas de expresión: descrición, narración, exposición, ...

Orientación e respostas educaticas. ALUMNADO CON TRASTORNOS DA APRENDIZAXE. Xunta de Galicia

jueves, 18 de marzo de 2010

Avaliación educativa

A avaliación é o proceso sistemático e continuo mediante o cal se determina o grao en que se están a lograr os obxectivos de aprendizaxe. O devandito proceso ten unha función primordial dentro do proceso de ensino-aprendizaxe, pois por medio dela se retroalimentar o devandito proceso.
Se como resultado da avaliación descubrimos que os obxectivos se están a alcanzar nun grao moito menor que o esperado ou que non se están a alcanzar, inmediatamente xurdirá unha revisión da programación, das actividades que se están a realizar, da actitude do mestre, da actitude dos alumnos e da oportunidade dos obxectivos que se están a pretender. Todo este movemento traerá como resultado un reaxuste, unha adecuación que fortalecerá o proceso ensino-aprendizaxe, que se vén realizando; é así como a avaliación desempeña a súa función retroalimentadora.
Avaliar, noutras palabras, é reunir todas as evidencias posibles que en forma obxectiva poidamos encontrar a favor ou en contra de cada unha das actividades que se están a desenvolver dentro do proceso ensino-aprendizaxe.
A avaliación é un proceso que implica descricións cuantitativas e cualitativas da conduta do alumno, a interpretación das devanditas descricións e por último a formulación de xuízos de valor baseados na interpretación das descricións.

Hay diferentes tipos de avaliación:
*Según a súa finalidade e función: formativa e sumativa
*Según a súa extensión: global e parcial
*Según os axentes avaliadores: interna (autoavaliación, heteroavaliación, coavaliación) e externa
*Según o momento da aplicación: inicial, procesual e final
*Según o criterio de comparación: autoreferencia, heteroreferencia (criterial e normativa)

Pero.......como agora na escola traballamos con oito competencias básicas, estas competencias básicas ¿pódense avaliar?

Agora que na escola traballamos as oito competencias básicas

sábado, 6 de marzo de 2010

Habilidades sociais

As habilidades sociais son as condutas necesarias para interactuar e relacionarse cos demais de forma efectiva e mutuamente satisfactoria.
Polo tanto é importante destacar que:
- Trátase de condutas, isto quere dicir que son aspectos observables, medibles e modificables; non é un trazo innato dun suxeito, determinado polo seu código xenético
- Entra en xogo o outro. Non se refiren a habilidades de autonomía persoal como lavar os dentes ou manexar o caixeiro automático, senón a aquelas situacións nas que participan polo menos dúas persoas
- Esta relación co outro é efectiva e mutuamente satisfactoria. A persoa con habilidades sociais defende o que quere e expresa o seu acordo ou desacordo sen xerar malestar na outra persoa.

Pero non só é importante ter habilidades sociais, senón poñelas en práctica na situación axeitada. Esta adecuación das condutas ao contexto é o que se denomina Competencia social.

Cando a persoa carece de habilidades sociais pode que afronte as situacións de dúas maneiras diferentes:
- Evitando as situacións ou accedendo ás demandas dos demais coa finalidade de non se expoñer a enfrontamentos -conduta pasiva-.
- Elixindo por outros e infrinxindo os dereitos dos demais para obter as súas metas -conduta agresiva-.

As habilidades sociais ou o que tecnicamente se coñece como conduta asertiva consiste en pedir o que queres e negarte ao que non queres dun modo axeitado. Conseguir as túas metas sen danar a outros. Expresar sentimentos e pensamentos, realizar eleccións persoais e sentirse ben conun mesmo.

lunes, 1 de marzo de 2010

O fracaso educativo según Gavilondo

O meu bo amigo Oscar fíxome chegar este video que resume, en dous minutos, tódolos debates sobre educación

Se algunha das fotografías, debuxos... que aparecen neste blog están suxeitas a dereitos de autor, póñanse en contacto con nós e serán retirados.