lunes, 21 de noviembre de 2011

Berra de dor alleo

Médicos sen fronteiras continúa a súa loita contra as enfermidades esquecidas. Desta volta conta co apoio de Luis Tosar e de Javier Bardem, que berran contra a dor allea.

Aquí podes ver o berro de Bardem

8.000 persoas morren cada día por non ter acceso a medicamentos que lles poden salvar a vida. Se che doe isto: BERRA

jueves, 27 de octubre de 2011

Autoestima

A autoestima é unha actitude hacia un mesmo. É a forma habitual de pensar, amar, sentir e comportarse consigo mesmo.
A autoestima non é innata, é adquirida e xenérase como resultado da historia de cada persoa; é froito dunha larga e permanente secuencia de accións e pasións que van configurando á persoano trascurrir da súa vida.
Este aprendizaxe non é intencional xa que modela ao ser humano dende contextos informais educativos aínda que as veces é froito dunha acción intencionada proxectada para a súa consecución
A súa natureza non é estática senon dinámica polo que pode crecer pero tamén pode debilitarse, empobrecerse e desintegrarse.

O compoñente cognitivo da autoestima refírese a idea, opinión, crenzas, percepción e procesamento da información. É dicir o autoconcepto definido como a opinión que se ten da propia personalidade e sobre a súa conduta. O autoconcepto basease nas nosas crenzas entendidas como conviccións e convencimentos propios.

O segundo compoñente da estructura da autoestima é o afectivo; ista dimensión implica a valoración do positivo e o negativo que hai en nós, conleva un sentimento sobre o agradable e o desagradable que observamos en nós. Significa sentirse a gusto ou a disgusto consigo mesmo; trátase dun xuizo de valor sobre as nosas cualidades persoais.

O terceiro elemento integrante da autoestima é o conductual. Significa a tensión, intención e decisión de actuar ou de levar a práctica un comportamento consecuente e coherente. É dicir, a autoafirmación dirixida hacia o propio eu e en busca da consideración e o recoñecemento por parte dos demáis. Trátase dun esforzo por alcanzar fama, honra e respeto ante nos mesmos e os demáis.

jueves, 30 de junio de 2011

Vacacións

Rematou o curso e é momento de desconectar e de gozar dos fillos.
No mes de setembro voltaremos con forzas renovadas



FELIZ VERÁN

martes, 28 de junio de 2011

SUPERHEROE?

No  xornal.com vin este artículo de Roberto Noguerol que merece a pena ler enteiro.
http://www.xornal.com/opinions/2011/06/26/Opinion/escolas-patas-arriba/2011062622283500566.html
"Non ten por que pintar flores de cores nos cristais cando comeza o curso, pero encántalle facelo. Ninguén a obriga a debuxar monifates para adornar as mesas e tampouco lle esixen decorar de imaxinación as catro paredes desvestidas en setembro. Pero non só non lle importa, adora esa tarefa.
Na casa, quítalle tempo ao seu lecer persoal mentres recorta e plastifica figuras de personaxes para usar na aula ao día seguinte. Cavila músicas e coreografía para unha non imprescindible función de Nadal cos meniños. O guión non o esixe pero, ademais de facer fichas e cumprir obxectivos dun programa, senta os cativos unha tarde calquera para relatarlles algún conto e falarlles de libros e músicas fascinantes. Ás veces compra pola súa conta material que o sistema non lle proporciona.
Inventa minutos onde non os hai para elaborar ideas coas que combater a fatiga dos pícaros e espertar o seu devezo por aprender un día si e outro tamén. E non é o seu traballo, pero non evita soar mocos, limpar cus, axudar a lavar mans, curar feridas ou enxugar bágoas. Xestiona berrinches de pequechos descontrolados que algunhas familias finxen non ter tempo para ensinar a non ser caprichudos.
Multiplicouse moitas mañás para vixiar que algún neno non quedase atrás nun curso con demasiados rapaces por aula. Peteirou algún xantar improvisado sobre a mesa da clase mentres argallaba algunha actividade novidosa. Quedou durmida de cansazo algunha tarde na propia aula despois doutra xornada extenuante espremendo as horas no desafío dun novo día de ensinanzas e aprendizaxes. Superheroe? Non. Unha mestra, como moitos mestres.
Non sempre un pai lle agradece o que fai por seu fillo. Non todos os días unha nai lle regala unha plantiña. Da man de súa neta un avó tráelle unha rosa da súa horta. Un alumno dille que hoxe, tamén, está moi guapa. Pequenos detalles impagábeis do cotiá a pé dun aula. Ás veces acontecen.
Hai anos falábase máis de dignificar o labor docente: tratalos coa deferencia que merecen. Agora recórtanlles soldo, insinúanlles que teñen demasiadas vacacións e esíxenlles xornadas máis longas. É isto froito da ignorancia ou da indiferenza? Se a autoestima dun país se mide polo grao de atención, recursos, consideración e interese que a súa sociedade ten respecto da educación, asomámonos a un preocupante precipicio de apatía. Di un proverbio africano: “Para educar un cativo cómpre a tribo enteira”. Pois aquí cómpre que a tribo esperte."

domingo, 26 de junio de 2011

Os números falan

A Voz de Galicia fixo esta pregunta: Cre que os profesores son uns «privilexiados» dende o punto de vista laboral?

Estos son os resultados:
  • SI.....................................18%
  • NON....................................82%
Pois a Consellería de Educación quere obligar aos mestres a dar 4 horas máis de clases, estas as dedicabamos a actividades moi necesarias nun centro como:
  • Dinamizar as bibliotecas
  • Manter os diferentes blog
  • Manter as TICS
  • Atender aos pais/nais cando estes non poden vir os martes pola tarde
  • Preparar excursións
  • Preparar actividades como: a paz, festivales, letras galegas,...
  • ........................
Eu me pregunto:
  • Quen vai a dinamizar as bibliotecas no seu tempo libre?
  • Quen vais a manter a páxina web do colexio e os diferentes blog no seu tempo libre?
  • Quen vai a poñer ao día as TICS no seu tempo libre?
  • Que preparará actividades complementarias no seu tempo libre?
  • QUEN TRABALLA GRATIS ?
E todo esto despois de baixarnos o soldo un 5% e un gran bocado da paga extra; (nesa ocasión non protestamos xa que considerabamos que a situación do pais así o requería)
A todo esto o Conselleiro lle chama "mellora da calidade do ensino" "excelencia no ensino". Eu máis ben chámolle "ERE" "reducción de plantillas" "voltar a educación das clases maxitrales"...

A enquisa a podeís atopar en:
http://www.lavozdegalicia.es/participa/2011/06/21/01031308651600722303607.htm

miércoles, 15 de junio de 2011

Novidades en relación ás axudas aos alumnos con necesidades específicas de apoio educativo.

Ata a data de hoxe aínda non se publicou no BOE aínda así podemos irvos adiantando algunhas modificacións que hai con respecto ao ano pasado:
  •  Non se van distribuír aos colexios sobres das becas. No colexio xa temos o impreso e poder vir a recollelo e pedirme máis información ou podes picar neste enlace para descargarlo e no outro para ver as instruccións. ABRIR IMPRESO e ABRIR INSTRUCCIÓNS
  •  A resposta do Ministerio ás solicitudes tampouco se fará por carta, senón por medio dun SMS (se a familia autoriza un aviso ao seu teléfono móbil) ou por correo electrónico.
  • A solicitude pode realizarse por Internet, é imprescindible que os solicitantes (sempre é o alumno) se rexistren previamente na Sede Electrónica do Ministerio de Educación.https://sede.educacion.gob.es/portada.html
  • (Trámites e Servizos- Educación e eu- rexistrarse)

    Este trámite, independentemente da solicitude, pode realizarse neste mesmo momento e facilitaría que os alumnos que tiveran previsto solicitar bolsa o fosen avanzando. Recordade que hai que conservar os códigos porque despois hai que utilizalos para cumprir a solicitude ou para consultar notificacións ou o estado da solicitude de bolsa.
Se queredes ver máis información podedes consultar os tipos de axudas (que pouco van variar) do ano pasado:
http://oteropedrayo.blogspot.com/2010/06/axudas-para-alumnado-con-necesidades.html
http://oteropedrayo.blogspot.com/2010/06/aclaracions-sobre-as-axudas-nee.html

viernes, 3 de junio de 2011

Coñecendo o Instituto


Onte, o alumnado de sexto foi ao IES de Beade onde cursarán o próximo ano primeiro da ESO.

Fomos camiñando dende o noso colexio e ás 10,20 chegamos ao IES onde nos xuntamos co alumnado de Coutada-Beade, Sárdoma e Mestres Goldar que tamén estarán o próximo ano neste instituto.

No salón de actos esperábannos antigos alumnos destes centros, a orientadora e o director do IES.

Despois das pertinentes presentacións os alumnos bombardearon os membros da mesa a preguntas que contestaban amablemente e cando había dúbidas era ou o director ou a orientadora os que respondían aos rapaces

Unha vez respondidas todas as dúbidas dos alumnos dividímonos en dous grupos e pasamos a coñecer as instalacións: a cafetaría, a clase de educación física, o pavillón de deportes, a aula de informática, a aula de tecnoloxía, a biblioteca, o laboratorio de química e algunha máis que seguro que se me esquece.

Antes de regresar, compartiron o recreo das 12 co alumnado do IES.

Unha visita que realizamos todos os anos e que axuda aos nenos e nenas de sexto a perder o medo do paso ao instituto.

Picar na imaxe para coñecer cousas sobre o IES de Beade


Resultados das probas do alumnado de 2º, 4º e 6º

O pasado mes de maio aplicámoslle ao alumnado de 2º, 4º e 6º  unha proba (BADyG) que intenta medir as aptitudes, tanto xerais como diferenciais, dos nenos e nenas.


O vindeiro martes 7 de xuño, no salón de actos do colexio, explicaremos en que consistiu a proba e que aptitudes xerais e diferenciais miden, para poder así entender os resultados que obtiveron os nosos fillos.

O horario da reunión será:
  • Segundo................16 horas
  • Cuarto...................16,30 horas
  • Sexto.....................17 horas
Os resultados só se darán, en sobre pechado, aos pais ou nais que acudan á reunión-explicativa.

QUE PODEMOS FACER AO COÑECER OS RESULTADOS?

  • Quedarvos coa idea global do resultado, máis que afondar nunha proba en particular que pode estar sesgada.
  • Podedes consultar ao orientador as dúbidas que vos xurdan.
  • Se os resultados son altos e as notas non brillan especialmente, podedes animarlles e podedes ter a seguridade de que como a capacidade non é un problema para el, haberá que reforzar as outras áreas que seguramente serán deficitarias, como quizá a vontade, a motivación, a constancia, a conducta.
  • Se os resultados son baixos, é posible que ao mesmo tempo as súas cualificacións sexan baixas. Neste caso, a proba confírmanos que hai unha dificultade obxectiva que explica unha parte das súas dificultades e, debemos axudarlle a estudiar, a comprender e a facer as tarefas, porque o mozo necesitará compensar con máis traballo o que ten de deficitario a intelixencia.
  • Se os resultados son baixos e as notas medias, é que ou ben o test non ten validez, ou ben está compensando con dedicación parte das súas deficiencias.
QUE NON É CONVENIENTE FACER
  • Non é conveniente nin deprecialos nin obsesionarse con eles.
  • Tampouco convén facer comparacións entre irmáns ou parentes.
  • Non é necesario contarlles ao detalle os resultados, pois para eles o concepto de intelixencia non ten o mesmo significado que para nós.
  • Se son negativos, é mellor non mencionalos.
  • En definitiva trátase de usalos con prudencia e a vosa tarefa como pais é empregalos para axustar a esixencia ás súas verdadeiras posibilidades e axudar alí onde se detectan carencias.
¿ATA QUE PUNTO O TEST É VERAZ?
  • A intelixencia é unha facultade superior do ser humano, e dada a súa complexidade, resulta difícil de avaliar e de medir. Por isto mesmo é necesario tomar os datos que se ofrecen neste informe con cautela. Ademais, hai varios aspectos que poden distorsionar os resultados como son o cansazo, a falta de atención, o ambiente da clase, a motivación, o estado de ánimo, as preocupacións, as explicacións máis ou menos acertadas da persoa que pasa a proba, etc.
  • Neste sentido, hai nenos que deron nalgunha proba un valor baixo, cando en realidade sabemos que a súa capacidade e preparación é maior. Non ten maior importancia, pode significar que naquel preciso momento houbo algún dos factores mencionados que lle interferiu.
  • Tamén, en ocasións, a razón é o concepto de intelixencia funcional, é dicir, o neno é máis capaz, pero funcionalmente, traballa cun ritmo inferior ás súas posibilidades. Os seus recursos emprégaos a ese ritmo.
  • Como a intelixencia pode evolucionar, non se poden facer prediccións rigurosas de futuro con estes datos. Son a expresión mínima da súa capacidade, non o seu límite superior.
  • Ademais, insistimos niso, o éxito ou o fracaso escolar depende tamén doutros factores cruciais como son a motivación e os hábitos de estudio e dos cales aquí non hai referencias.
  • En definitiva, a finalidade da proba é dar pistas para orientar ao alumno no terreo académico, actuando sobre os seus déficits e potenciando as súas habilidades.
Para ver máis información das probas:

sábado, 14 de mayo de 2011

Talleres para pais e nais

O taller para pais e nais poido realizarse o martes de 4 a 6 coa presenza de 9 nais e 1 pai. Con estes talleres trátase de darvos a coñecer estratexias e mecanismos para darlle solución as dificultades que xorden ao educar aos vosos fillos e fillas e Marisa nos achegou moitas e variadas estatexias de comunicación cos nosos fillos que é a verdadeira clave do bon funcionamento familiar.

O martes 24 de 4 a 6 horas teremos a continuación do taller e estades todos e todas invitados.
Como sempre haberá galletas para os asistentes

miércoles, 4 de mayo de 2011

Talleres

Onte, o alumnado de 6º traballou nun taller moi interesante. Foi un taller preventivo organizado pola Consellería de Benestar Social e onde se coñeceron un pouquiño máis e aprenderon a comunicarse de forma máis efectiva cos seus pais. As conclusións foron moi interesantes.

Pola tarde tiñamos outro taller para pais e nais pero non podo poñer as fotos nin comentar o seu desenvolvemento porque desgraciadamente de 155 familias que supón 300 pais e nais que forman parte da comunidade educativa, soamente acudiron 3 polo que tivemos que suspender o taller.
Unha lástima porque o ano pasado resultou moi interesante falando de poñer límites aos nosos fillos e este ano tamén ía ser tan interesante como o anterior xa que iamos a traballar a comunicación pais/nais - fillos/as.
Aínda que dan ganas de darse por vencido e dedicarse soamente ao traballo estrito que me corresponde sen perder nin unha soa hora do meu tempo persoal non o fago polos nenos/as que cunha ocurrencia, unha suxerencia, un sorriso,... fan que a miña implicación mereza a pena. 
Voltaremos a propoñer o taller para o vindeiro martes de 16:00 a 18:00 horas esperando que a asistencia sexa grande.
Grazas a todos e agardamosvos

sábado, 30 de abril de 2011

MÁIS QUE UN TEITO: Programa preventivo para pais/nais

Os próximos martes 3,10, 24, e 31 de 17 a 19 horas teremos un programa preventivo para país e nais co fin de axudar a que a actuación familiar evite a aparición de problemas relacionados coas drogas.O programa será desenvuelto por PDLA (Plan Local sobre drogodependencias e outras adiccións do Concello de Vigo) e utilizarán una metodoloxía de dinámicas de grupo, debates, análises de casos e postas en común e os seus contidos serán:
  • Normas e límites: educar para previr
  • Comunicación país/nais/titores –fillos/as
  • Resolución de conflitos
Máis información en: http://www.podemosprevir.org/
Pica na imaxe para vela información

martes, 26 de abril de 2011

Tartamudez evolutiva

Moi frecuentemente os nenos e nenas entre 2 e 4 anos tatexan e os pais preocúpanse moito. É o que se denomina "tartamudez evolutiva ou fisiolóxica"
Esta tartamudez sucede entre outras causas porque os nenos están en pleno desenvolvemento gramatical e/ou narrativo, e o seu sistema lingüístico se ve "saturado"
A tartamudez evolutiva pode durar días, semanas ou meses, e prolongarse ata os 6-7 anos. Dependerá do neno e/ou do seu ámbito. Segundo expertos como Santacreu e Froján, ata os seis anos non convén facer un tratamento dirixido ao neno, e a intervención vai dirixida aos pais, fundamentalmente para que aprendan a non poñer atención aos momentos en que o neno tatexa.
Aí van algúns consellos para os pais:
  • Non se angustíen pola forma como fala o seu fillo/a.
  • Escoite pacientemente o que o seu fillo lle di e non se fixe en como o di.
  • Deixe que o seu fillo complete a frase, non o interrompa nin remate vostede a frase.
  • Manteña o contacto visual de xeito natural, mentres o seu fillo lle fale. Non lle transmita impaciencia ou nerviosismo.
  • Dispoña de, polo menos, cinco minutos diarios para falar co seu fillo de xeito doado, relaxado e sen présas nin tensións.
  • Non deben completarlle as oracións e/ou adiviñar o que neno quere dicir.
  • Non o apresurar para que remate de falar.
  • Non o interromper mentres fala.
  • Non lle pedir que fale con rapidez e precisión todo o tempo.
  • Non lle falar con ritmo acelerado, especialmente cando se lle dixo que el/ela debe falar máis devagar
  • Non manter na casa un ritmo de vida acelerado.
  • Non lle pedir ao neno que fale forzadamente fronte a amigos, parentes, veciños...
Déixovos este video para que se entenda un pouco a tartamudez, do que se sofre con ela e que o importante non é aprender a falar senon a aprender a escoitar

miércoles, 13 de abril de 2011

Redes 87: O sistema educativo é anacrónico

Nos últimos 50 anos as esferas económica, cultural e persoal deron un xiro no mundo enteiro. E non obstante, os sistemas educativos non moveron un ápice os seus programas e os seus obxectivos. Por que se aburren os nenos e nenas no colexio? Por que chegan ao mundo adulto sen ter idea dos seus propios talentos e capacidade
O líder en educación e creatividade Ken Robinson chama a demoler unha educación nacida para e polas sociedades industriais. A sociedade da información actual necesita mozos creativos e motivados.

lunes, 28 de marzo de 2011

TEST

Na páxina de psicoloxía http://www.psicoactiva.com/ hai moitos test para facer ON-LINE, tanto para pais como para nenos: http://www.psicoactiva.com/tests.htm

Hoxe seleccionei "¿O teu fillo é unha persoa independente ou influenciable?"

O texto que pon é
Xeralmente diante dos pais nosos fillos móstranse con ideas moi claras, saben ben o que queren e argumentan en todo momento o porqué das súas decisións, preferencias, etc. Non é estraño que defendendo os seus criterios os nenos e adolescentes se mostren mesmo rebeldes e desobedezan para saírse coa súa. Pero moitas veces este carácter firme e independente que vemos dilúese cando están cos seus amigos. Igual que os adultos, os máis novos necesitan sentirse integrados e queridos polos seus semellantes, por iso intentan parecerse os uns aos outros imitándose na forma de falar, de vestir, etc., pero en ocasións este desexo de aceptación pode levalos a perder a súa identidade fronte aos demais dunha forma excesiva, deixándose influenciar ata o punto de anulalos como individuos.
http://www.psicoactiva.com/tests/test.asp?idtest=9
Recordade que estes test soamente son orientativos; caso de dúbidas consultar cun profesional

lunes, 21 de marzo de 2011

Día Mundial Síndrome de Down

Hoxe é o día mundial da Síndrome de Down. A data non é casual, e é que hoxe é o 21-3, que nos recorda a triplicación do cromosoma 21, chamado comunmente Síndrome de Down.


DOWN ESPAÑA, en colaboración con Obra Social Caixa Madrid, realizou unha campaña en televisión, baseada na Convención Internacional sobre os Dereitos das Persoas con Minusvalidez, para concienciar á sociedade sobre os dereitos dos que teñen síndrome de Down.

A campaña está composta de tres anuncios de trinta segundos cada unha, na que se abordan tres dereitos fundamentais: 1) dereito ao traballo; 2) dereito á igualdade e á non discriminación; 3) dereito a vivir de forma independente e a ser incluído na comunidade.






 


domingo, 13 de marzo de 2011

Trastorno por déficit de atención e hiperactividade


O trastorno por déficit de atención e hiperactividade é unha síndrome conductual de causa pouco clara, na que probablemente interveñen factores xenéticos e ambientais e no que existe unha alteración no sistema nervioso central, que se manifesta mediante un aumento da actividade, impulsividade e falta de atención sendo unha das causas principais de fracaso escolar e de problemas sociais na idade infantil.

Trátase dun trastorno neurolóxico no que se propuxeron factores de orixe xenética (é dicir, herdado, non adquirido no curso da vida) aínda que non se descarta a influencia de factores que actuarían durante a xestación, o parto ou o desenvolvemento infantil. O factor xenético está demostrado, posto que o TDAH é entre  7 veces máis frecuente en irmáns e entre 11 e 18 veces máis frecuente en irmáns xemelgos. Describíronse varios xenes posiblemente implicados.

O DSM-IV (Manual diagnóstico e estatístico dos trastornos mentais ) identifica tres síntomas básicos:

Items de hiperactividade-impulsividade

  • Inquietude, móvese no asento
  • Érguese cando debería estar sentado
  • Corre e salta en situacións inapropiadas
  • Dificultade para xogar tranquilamente
  • Excitado a miúdo, "como unha moto"
  • Verborrea
  • Responde antes de que finalice a pregunta
  • Dificultade para gardar a quenda en actividades de grupo
  • Interrompe outros nos xogos, conversacións, etc.

Items de inatención

  • Non atende detalles, comete erros
  • Dificultade para manter a atención
  • Xordeira ficticia
  • Non segue instrucións, non remata as tarefas
  • Dificultade para organizarse
  • Evita tarefas que requiren esforzo continuado
  • Esquece e perde cousas necesarias para a súa actividade
  • Doada distracción por estímulos externos
  • Esquecedizo nas actividades diarias
O TDAH ten predominio de hiperactividade / impulsividade cando se detectan 6 ou máis items de hiperactividade / impulsividade e menos de 6 items de inatención.

O TDAH ten predominio de inatención cando se detectan 6 ou máis items de inatención e menos de 6 items de hiperactividade / impulsividade.
Considérase un TDAH combinado cando se detectan 6 ou máis items de hiperactividade / impulsividade e 6 ou máis items de inatención.
En calquera caso, todos estes items deben persistir máis de 6 meses, en dous ou máis lugares (colexio, casa, etc.).

O diagnóstico é complexo. Cando se sospeita que un neno ou unha nena ten este trastorno, no colexio soemos entrevistarnos cos pais, empregar escalas de avaliación da conduta, enchidas polos pais, profesores e outros coidadores do neno/a, e outras probas para descartar outros déficits que nos poidan levar a erros no diagnóstico. Estes estudios proporcionan unha información acerca da gravidade do trastorno e a necesidade de derivalo ao médico especialista que determinará o diagnóstico.

O tratamento ten tres bases imprescindibles:
  • Información e axuda exhaustiva a pais e mestres
  • Tratamento farmacolóxico
  • Tratamento psicopedagóxico
Co tratamento tratamos de:
  • Reducir os síntomas do TDAH
  • Reducir os síntomas comórbidos (outros síntomas asociados ao trastorno)
  • Reducir o risco de complicacións
  • Educar ao paciente e ao seu ámbito sobre o trastorno
  • Adaptar o entorno ás necesidades do paciente
  • Mellorar as habilidades de abordaxe dos pacientes, pais e educadores
  • Cambiar as percepcións desadaptativas
A información aos pais e mestres é necesaria xa que alteran a vida familiar e a vida da aula, sendo un trastorno difícil de entender. A información sobre a natureza do trastorno, a súa clínica e evolución, as alternativas terapéuticas e o manexo concreto de situacións debe constituír sempre o primeiro paso desta información.  
O tratamento farmacolóxico é imprescindible en 7 de cada 10 nenos con TDAH, e ten que individualizarse en cada paciente identificando a dose mínima eficaz e ben tolerada .
A acción psicopedagóxica pode orientarse cara a unha reorganización educativa e comportamental (terapia de modificación do comportamento), complementada coa práctica dun deporte ou actividades en centros recreativos para propiciar a descarga motora do neno

sábado, 5 de marzo de 2011

O día das mulleres

O 8 de marzo conmemórase o Día Internacional da Muller Traballadora ou o Día da Muller.

Baixo o lema A EDUCACIÓN NON É UN CONTO: POLOS DEREITOS DAS NENAS Y AS MULLERES, a Campaña Mundial pola Educación está traballando na SAME 2011 para que millóns de persoas en todo o mundo mobilicémonos para recordar aos líderes políticos as dificultades que millóns de nenas e mulleres teñen para acceder a unha educación de calidade e para pedirlles que tamén recorden e cumpran o seu compromiso de destinar os recursos necesarios para facer realidade a Educación para Todos e Todas en 2015.

A educación é fundamental para o desenvolvemento dos pobos e das persoas. Recárgaa! Polos dereitos das mulleres e as nenas.

domingo, 27 de febrero de 2011

jueves, 24 de febrero de 2011

Son mestra

Pequena homenaxe a todas as mestras e mestres que tanto fan polos nosos fillos e fillas

viernes, 11 de febrero de 2011

Srs. pais con fillos na ESO

Carta dun Inspector de Educación publicada no diario dixital de Cádiz:

"Lo que más sorprende a los especialistas extranjeros que visitan nuestros institutos es el mal comportamiento de los alumnos en el aula, la confianza de amigachos que preside su relación con los profesores (siempre con el tú por delante), lo escandalosos que son y el descuido con el que tratan el material que se pone a su disposición. Si los visitantes son coreanos o japoneses, la impresión les puede provocar un shock.


No es fácil conseguir mejoras significativas en los resultados escolares. Pero, desde luego, si no se aborda con seriedad y decisión el cambio del comportamiento de los alumnos, poco se puede conseguir. Para que el alumno pueda rendir en clase es preciso que, en primer lugar, atienda y, en segundo lugar, que lo dejen atender. Es el requisito previo, como lo es comprar un décimo para que te toque la lotería. Muchas de las correcciones que se ponen en marcha para atajar este mal son poco compartidas por los padres de las criaturas, que optan más por la impunidad de sus hijos que por su educación. Parece como si la mala conciencia del poco caso que les hacen la pudieran salvar poniéndose incondicionalmente de su lado a la mínima dificultad con la que tropiezan en el instituto.

Se ha llegado a una situación en la que no producen alarma y se dejan pasar comportamientos intolerables. Los que narro a continuación los he visto yo visitando aulas, exhibidos por mozalbetes de trece, catorce o quince años, mayoritariamente varones, y sabiendo ellos que yo era el inspector. Están los que no reprimen las exigencias de su cuerpo por pequeñas que éstas sean. Así, uno bosteza de la forma más larga y ostensible que se pueda imaginar, desperezando todo el cuerpo. Otro se rasca y hurga, a modo, en axilas, ingle, nariz y oído. El de más allá está prácticamente tumbado en su silla, en una postura en la que alcanzar el tablero de la mesa para leer o escribir es francamente imposible. Hasta a alguna parejita he debido mirarla con reprobación para impedir no sólo que hicieran manitas, sino hasta que fuera algo más lejos. Repito: todo esto mientras el pobre profesor (o profesora, porque como corresponde a la condición humana, suelen ser más groseros y aprovecharse más de quien juzgan que es más débil) intenta explicar su lección o corregir un ejercicio.


¿Y los padres? ¿Qué ocurre cuando se sanciona a sus hijos y se les comunica el castigo? Pues en muchos casos se ponen de su lado, exigen datos y pruebas como si la vida escolar y sus procedimientos disciplinarios fuesen un juicio por la vía penal. Les hacen ver a sus vástagos que su centro de educación y enseñanza actúa arbitrariamente, que persigue sin motivo a sus alumnos, que emprende procedimientos sancionadores contra ellos sin argumentos ni hechos: un día, sin que haya ocurrido nada, los profesores y el equipo directivo acuerdan porque sí sancionar a unos pobres inocentes, e inician procedimientos muy costosos, que requieren mucho trabajo extra y que les van a traer a los que los emprenden un sin fin de preocupaciones.


Señores padres: no es sensato creer antes a los propios menores implicados que a adultos expertos en problemas de disciplina como son los profesores. Los docentes son imparciales (por supuesto, más que los mismos menores o que ustedes), conocen bien a los chicos porque a lo largo de su vida profesional han tratado a miles de ellos, y saben calibrar la trascendencia de las acciones de los que ocupan las aulas porque, además de que se les prepara para ello, tienen la experiencia de haber pasado ya por cientos de casos anteriores.


Señores padres: no deben enseñar a sus hijos de qué manera pueden salir indemnes o cómo se pueden librar de las consecuencias de conductas inadecuadas, sino a que asuman sus responsabilidades, a que corrijan lo que hayan hecho mal, a que acepten los castigos que se les impongan, a que tengan confianza en los profesores y en los centros en los que están escolarizados. Porque, señores padres, no hay mayor despropósito que ayudar a sus hijos a que queden por encima de su profesor y de su instituto.


Señores padres: a sus hijos no les quedan tantos años para enfrentarse a la vida. Enséñenles también a tolerar la pequeña injusticia, el posible error. Porque en el mundo adulto van a encontrar muchas más arbitrariedades de las que puedan sufrir en la escuela. Déjenles bien claro que a sus profesores no les pagan para aguantarlos y reírles las gracias, sino para educarlos. Sus profesores son, para ellos, el anticipo de lo que luego, en el ámbito laboral, van a ser los jefes. Y, como decía Bill Gates, si cree que su profesor es duro con él, que espere a tener un jefe. Éste no va a tener ni la paciencia ni la vocación de su docente.


Señores padres: un viejo consejo decía: "Si vas a sufrir una operación peligrosa, deja todos tus papeles y todos tus asuntos en regla. Es posible que sobrevivas". Aplíquense el espíritu del anterior dicho. Queremos su colaboración y su ayuda para conseguir la mejor educación de sus hijos. Pero no para hacerle la vida más fácil a los docentes. Al fin y a la postre, lo más que convive un profesor con ellos es, durante algún año, dos o tres horas a la semana. Lo queremos porque en última instancia son ustedes los que van a tener que soportarlos durante toda su vida."


http://www.diariodecadiz.es/article/opinion/386587/senores/padres/con/hijos/la/eso.html
 

sábado, 5 de febrero de 2011

O neno e a tele

Hai 5 tipos posicionamentos dos pais ante o control do visionado da televisión dos seus fillos:
  1. MEDIACIÓN AUSENTE: Os pais non exercen control algún sobre o que os seus fillos ven na televisión, a cantidade e os horarios: non se formularon a idea de facelo e se, nalgún momento puntual falaron de facelo, nunca o levaron á práctica (frases tipo: "este neno ve moita televisión, tería que ver menos" "lle vou a prohibir a tele como non aprobe.... "
  2. MEDIACIÓN DESFOCALIZADA: Os pais realizan unha avaliación moi xeneralizada, compártese o visionado da televisión pero sen realizar ningún comentario dos programas que se están a ver
  3. MEDIACIÓN RESTRICTIVA: Os pais establecen normas e controlan a televisión en termos de tempo e programas
  4. MEDIACIÓN EVALUATIVA: Os pais discuten e critican os programas cos nenos
  5. MEDIACIÓN CONTROLADA: Os pais restrinxen, ven algúns dos programas que ven os seus fillos e avalíanos con eles
Os pais debemos decidir o tipo de mediación que estamos dispostos a poñer en práctica sabendo que o peor que podemos facer é cambiar permanentemente dunha a outra. Elixamos unha e sexamos constantes e regulares. Esta constancia será boa para os fillos porque saberán a que aterse e adaptaranse ás normas da familia.
É evidente que o mellor é intentar seguir algunha mediación o máis próxima á 5ª pero o importante é elixir unha que poidamos poñer en práctica e que sexamos constantes con ela

"Mi hijo y la televisión" de Jesús Bermejo Berros (Pirámide)

martes, 18 de enero de 2011

O soldadiño de chumbo

Como este ano estamos a traballar os contos de Andersen deixovos esta adaptación do clásico de Andersen en formatos dixital levada a cabo por Xabier Senín. Os deseños  son de Alfonso Costa, a música de Emilio Aragón e as voces de Manuel  Manquiña e Luis Piedrahita.  A ambientación: no museo do xoguete de Allariz.


Se algunha das fotografías, debuxos... que aparecen neste blog están suxeitas a dereitos de autor, póñanse en contacto con nós e serán retirados.