DECÁLOGO PARA FORMAR UN DELINCUENTE

O popular xuíz de menores de Granada, Emilio Calatayud, coñecido polas súas sentenzas educativas e orientadoras, publicou un libro "Reflexiones dun xuíz de menores" (Dauro) no que inserta un "Decálogo para formar un delincuente ". É moi interesante e di así:

• Comece desde a infancia dando ao seu fillo todo o que pida. Así crecerá convencido de que o mundo enteiro perténcelle.
• Non se preocupe pola súa educación ética ou espiritual. Espere a que alcance a maioría de idade para que poida decidir libremente.
• Cando diga palabrotas, rir. Isto animarao a facer cousas máis graciosas.
• Non lle regañe nin lle diga que está mal algo do que fai. Podería crearlle complexos de culpabilidade.
• Recolla todo o que el deixa tirado: libros, zapatos, roupa, xoguetes. Así se afará a cargar a responsabilidade sobre os demais.
• Déixelle ler todo o que caia nas súas mans. Coide de que os seus pratos, cubertos e vasos estean esterilizados, pero non de que a súa mente énchase de lixo.
• Rifa a miúdo co seu cónxuxe en presenza do neno, así a el non lle doerá demasiado o día en que a familia, quizá pola súa propia conduta, quede esnaquizada para sempre.
• Dele todo o diñeiro que queira gastar. Non vaia sospeitar que para dispor do mesmo é necesario traballar.
• Satisfaga todos os seus desexos, apetitos, comodidades e praceres. O sacrificio e a austeridade poderían producirlle frustracións.
• Póñase do seu parte en calquera conflito que teña cos seus profesores e veciños. Pense que todos eles teñen prexuízos contra o seu fillo e que de verdade queren amolalo.

MEMORIA DE FIN DE CURSO

Chega o final de curso e antes de marcharnos de vacacións é momento de facer balance do departamento de orientación.

Fixemos a memoria do departamento e so queda presentala ao Claustro e ao Consello Escolar para súa aprobación.

Se queredes votarlle unha ollada picar no enlace:

http://docs.google.com/Doc?id=dnxqcjt_2425mn49vfd

CONVOCATORIA AOS PAIS/NAIS DO "CEIP OTERO PEDRAYO"

O pasado mes de maio aplicámoslle aos alumnos e alumnas de 2º, 4º e 6º unha proba (BADyG) que intenta avaliar tanto aspectos de aptitude básica como habilidades estreitamente relacionadas coa aprendizaxe curricular.

O vindeiro martes 17 de xuño, no salón de actos do colexio, explicaremos en que consistiu a proba e que aptitudes xerais e diferenciais miden, para poder así entender os resultados que obtiveron os nosos fillos e fillas.
O horario da reunión será:
Segundo..............16,30 horas
Cuarto.................17 horas
Sexto...................17,30 horas

Os resultados só se darán, en sobre pechado, aos pais ou nais que acudan á reunión-explicativa.

Se algún pai ou nai non pode acudir o día da reunión, pode falar co orientador todos os días menos os xoves, en horario lectivo, sempre con cita previa.

Se queredes podes vela información da proba nestes enlances:

Sexto curso: http://docs.google.com/Doc?id=dnxqcjt_240c4k3x3cc

Cuarto curso: http://docs.google.com/Doc?id=dnxqcjt_238pd8rfrhn

Segundo curso: http://docs.google.com/Doc?id=dnxqcjt_236hghhg5gp

FAMILIAS COMPROMETIDAS COA LECTURA

Copio, con permiso de Xulia, do " O recanto do Mik" este interensantísimo decálogo.

No noso convencemento de que a familia xoga un papel fundamental no fomento do hábito lector, durante este curso a nosa biblioteca tentou acercarse ao entorno familiar, mediante as mochilas viaxeiras e outras actuacións, con resultados moi positivos.

Agora que se aproximan as vacacións queremos facer con vós algunhas reflexións para que esa boa práctica de ler en familia, ou simplemente de ler, se reforce nesta época de ocio.

A formación de todo individuo depende de dous ambientes fundamentais: a familia e a escola.
En principio, a creación de hábitos lectores, así como dos hábitos de comportamento, das actitudes e valores, áchase inicialmente na familia. A escola non pode suplir a responsabilidade que corresponde á contorna familiar no achegamento ao libro.

A creación dun hábito lector, a promoción e difusión da lectura, non son competencia única da escola. Son as familias as que propician o acercamento temperán do neno/a aos libros e por iso cremos que é moi conveniente convertirnos en FAMILIAS COMPROMETIDAS COA LECTURA.

DECÁLOGO DUNHA FAMILIA COMPROMETIDA COA LECTURA:

1. Unha familia comprometida coa lectura é aquela que anima aos seus fillos a ler ata antes de que estes o saiban facer. Deixan aos pequenos/as que investiguen, que se recreen mirando as ilustracións dos libros...


2. É aquela que conta contos aos seus fillos, que lles recita pequenas rimas, que enche os seus oídos de musicalidade e beleza.


3. É aquela que nunca forza a ler.


4. É unha familia que selecciona moi ben os libros dos seus fillos ( ata determinada idade ), valorando o feito de que as boas ilustracións axudan a formar o seu gusto pola arte e polo fermoso.


5. É aquela que dá exemplo de lectura a diario.


6. É aquela que comparte as lecturas dos seus fillos e fillas e xuntos coméntanas.


7. Unha familia comprometida coa lectura procura coñecer os gustos dos seus fillos e respéctaos no posible.


8. É unha familia que acode cos fillos aos lugares onde están os libros -librerías e bibliotecas-, e anímaos a facerse socios dalgunha biblioteca.


9. É aquela familia que fomenta o gusto e coidado da biblioteca persoal dos seus fillos, e que dispón para tal efecto dun espazo apropiado.


10. Unha familia comprometida coa lectura considera que a compra dun libro non é algo excepcional con motivo dunha celebración, aínda que nestas ocasións o libro ten que estar presente como agasallo, senón que o considera parte dos gastos de educación.
    (Extraído de Plataforma educativa)

COMUNICACIÓN FAMILIA-ESCOLA

Video didáctico de Eloina Terrón sobre habilidades de comunicación social na escola. Nel móstranse tres formas de abordar unha relación comunicativa (utilizando como exemplo a entrevista entre un profesor e unha nai na tutoría).
Cada unha das secuencias presenta, e analiza posteriormente, un estilo de comunicación por parte do profesor: o estilo agresivo, o estilo inhibido e o estilo asertivo.

Danse pautas e exemplos concretos de que estratexias utilizar nun estilo asertivo de tal forma que a relación de comunicación convértase nunha relación de cooperación entre a familia e a escola.

DÉFICIT DE ATENCIÓN E TELEVISIÓN

Se últimamente navegais por internet buscando información sobre o déficit de atención atoparedes que as últimas investigacións vinculan este déficit coa exposición a temprana idade á televisión.

Moita xente non sabe que os nenos con problemas de atención ven moito a televisión, e non só a ven, senón que se quedan "hipnotizados" diante da pantalla ata transformarse en "outro neno" completamente diferente ao que volve ser en canto apagamos o televisor.

Estudos americanos non demostran que ver moito a televisión poden converter a un neno en inatento ou o feito de ser inatento fai co neno vexa moito a televisión pero decantanse pola primeira opción.

Outros estudios detectaron aproximadamente un 40 por cento máis de problemas de atención entre os nenos moi afeccionados á televisión de ambos sexos, independientemente de se se realizou un diagnóstico de déficit de atención ou hiperactividad previo.

O vínculo entre a inatención e a televisión estableceuse nun estudo sobre os hábitos e comportamentos de máis de 1.000 nenos nacidos en Dunedin, Nova Zelanda, entre abril de 1972 e marzo de 1973.

Os nenos de 5 a 11 anos vían unha media de 2,05 horas de televisión nos días laborables.

Entre os 13 e 15 anos, o tempo gastado fronte á pantalla era dunha media de 3,1 horas diarias. "Os que viron máis de dúas horas e especialmente os que viron máis de tres horas de televisión diaria durante a súa infancia tiñan síntomas de problemas de atención na adolescencia por encima da media", escribiu no seu informe Carl Landhuis, da Universidade de Otago, en Dunedin.

Os nenos que viron moita televisión tiñan máis probabilidades de continuar co hábito cando crecían, pero ata se non o facían o dano xa estaba feito, dixo o informe, publicado en Pediatrics.

A explicación sobre este vínculo podería ter varias explicacións, segundo Landhuis:

• A primeira é que o cambio rápido de escenas común en moitos programas de TV podería sobreestimular o cerebro no desenvolvemento dun neno, e podería facer que a realidade resultase aburrida en comparación.


• Tamén é posible que ver a televisión poida substituír outras actividades que requieren concentración, como ler, xogar e os deportes, dixo. A falta de participación inherente á televisión podería condicionar aos nenos cando realizan outras actividades.
  

O estudo non é unha proba de que ver a televisión cause problemas de atención como dicía o estudio americano, engadiu Landhuis, porque pode haber nenos con tendencia aos problemas de atención véxanse atraídos cara á televisión.

Outros estudios previos relacionaran este hábito sedentario coa obesidad infantil e a diabetes.

Despois de ler esto, ¿ainda aparcas ao teu fillo diante da televisión?

XOGOS PEDAGÓXICOS

Os xogos, no terreo do traballo das dificultades de aprendizaxe, é fundamental, resultando un instrumento que se utiliza constantemente nas aulas de pedagoxía terapéutica para traballar diferentes habilidades da aprendizaxe.
O xogo coa súa vertente lúdica permítenos potenciar diferentes habilidades que poden resultar un tanto pesadas de traballar e permítenos establecer unha relación máis positiva con los niños, sobretodo cos que presentan dificultades de aprendizaxe, xa que facer tarefas escolares con eles pode resultar un pouco difícil e duro especialmente para ellos.
En vista desta tremenda capacidade dos xogos de estimular as capacidades dos nenos e nenas, propoñémosvos unha serie de xogos cos que podedes xogar con vosos fillos e fillas este verán e sempre, ao mesmo tempo que vos indicamos que habilidades poderedes potenciar mediante estes xogos (trátase de xogos sinxelos e que a maioría temos en casa)

O TANGRAM

É un xogo popular chinés que consta de sete pezas:

1 cadrado

2 triangulos grandes

1 triangulo mediano

2 triangulos pequenos

1 trapecio

A partir das cales pódense realizar multitude de figuras de características diversas: animais, persoas, barcos, figuras abstractas, ...
A parte de tratarse dun xogo máis ben divertido, empregarse na súa práctica facilita a estimulación de diferentes habilidades de carácter clave para a aprendizaxe, neste sentido poderiamos citar as seguintes:

Orientación espacial

Estructuración espacial

Coordinación visomotora

Atención

Razonamiento lóxico espacial

Percepción visual

Memoria visual

Percepción de figura e fondo

Podes visitala páxina onde saquei o artigo: "blog de clavé psicopedagogs"
Hai moitos sitios onde xogar en linea: "TANGRAM". The Oldest Chinese Puzzle

O MEMORY


Co "memory" traballaremos:

• A memoria visual
• A atención
• Percepción visual
• Reflexividade (contrario a impulsividade
  
• Algunha web para xogar ao MEMORY

• BATMAN
  
• INTERNENES nesta páxina encontraredes moitos xogos educativos


• MEMORY CATS

TRES E CATRO EN RAIA

Estaremos potenciando:

• Atención
• Razoamento
• Reflexividade
• TRES EN RAIA ON LINE
• TRES EN RAIA E OUTROS XOGOS

O MIKADO
Informate de como se xoga na páxina

Estaremos potenciando:

• Psicomotricidade fina
• Atención
• Reflexividade
• Razoamento
  
• DAMAS
• Estaremos potenciando:
• Atención
• Reflexividade
• Razonamiento

Damas online

SIMON
Estaremos potenciando:

• Memoria auditiva
• Memoria visual
• Atención
  
  
  simon online

E por suposto, unha das mellores web para rapaces é INTERNENES

Cabe recordar que xogando a calquera tipo de xogo, a parte de divertirnos e poder potenciar unha serie de habilidades, tamén estaremos traballando unha aprendizaxe básica en todas as interaccións sociais e no desenvolvemento de calquera actividade que realizemos, sendo esta aprendizaxe o respecto ás normas, o cal resulta indispensable ensinar aos nosos nenos, xa que da súa correcta aprendizaxe dependerá en gran medida a súa exito en boa parte da súa vida.

MOTIVACIÓN ESCOLAR

A motivación escolar constitúe un dos factores que máis influen no aprendizaxe.
No plano pedagóxico, motivación significa "proporcionar motivos, é dicir, estimular a voluntade de aprender"
A motivación escolar nin é unha técnica nin é un método de ensinanza, é un factor cognitivo-afetivo presente en todo acto de aprendizaxe e en todo procedemento pedagóxico, xa sexa de maneira explícita ou implícita.

O manexo da motivación na aula supón que o mestre e os estudiantes comprendan a interdependencia dos seguintes factores:
*as características e demandas da tarefa ou actividade escolar,
*as metas ou propósitos que se establecen para tal actividade,
*o fin que se busca coa súa realización.

¿Que pretendemos mediante o manexo da motivación escolar?
1º.-Despertar o interese do alumno e dirixir súa atención
2º.-Estimular o desexo de aprender que conduce ao esforzo
3º.-Dirixir estos intereses e esforzos hacia o logro de fíns apropiados e a realización de propósitos definidos

Existen unha serie de mitos sobre a "motivación escolar"

• A motivación escolar é un proceso exclusivamente endógeno, intrapersoal, onde interveñen poucos os factores interpersoais
  
  
• A disposición favorable para o aprendizaxe é imherente á personalidade do alumno e está determinada polo seu ambente familiar ou contexto socioeconómico de procedencia


• A motivación escolar é un proceso básicamente afectivo ("me gusta" ou "non me gusta" estudiar)


• A motivación é un proceso que se orixina ao inicio dunha actividade ou tarefa de aprendizaxe (unha especie de interruptor da luz que unha vez prendida permanece ase ata o final)


• Para motivar aos alumnos so é necesario traballar algunha dinámica ou xogo grupal que sexa atractivo para eles.
  
• Os bos alumnos están motivados para o aprendizaxe por se mesmos; os malos estudiantes so se motivan polas recompensas externas que poden obter


• Os mestres non son responsables da motivación dos seus alumnos
  
  

A motivación para a aprendizaxe é un fenómeno moi complexo, condicionado por aspectos como os seguintes:

*A posibilidade real que o alumno teña de conseguir as metas que se propón e a perspectiva asumida ao estudar.

*Que o alumno saiba como actuar, que proceso de aprendizaxe seguir (como pensar) para afrontar con éxito as tarefas e problemas que se lle presentan.

*Os coñecementos e ideas previas que o alumno posúe dos contidos curriculares por aprender, do seu significado e utilidade, así como das estratexias que debe empregar.

*O contexto que define a situación mesma de ensino, en particular as mensaxes que recibe o alumno por parte do profesor e os seus compañeiros, a organización da actividade escolar e as formas de avaliación da aprendizaxe.

*Os comportamentos e valores que o profesor modela nos alumnos, os cales poden facilitar ou inhibir o interese destes pola aprendizaxe.

*O emprego dunha serie de principios motivacionales que o docente pode utilizar no deseño e condución do proceso de ensino.

O docente exerce unha influencia decisiva, xa sexa consciente ou inconscientemente, no que os alumnos queiran saber e saiban pensar. Como dicia "Alonso Tapia" "el é quen decide que información presentar, cando e como facelo; que obxectivos propoñer; que actividades planificar; que mensaxes dar aos alumnos, antes, durante e logo das diferentes tarefas: como organizar as actividades - de forma individual, cooperativa ou competitiva-; que e como evaluar; como comunicar aos alumnos os resultados das avaliacións; que uso facer da información recolleita"

As expectativas do profesor sobre o alumno poden influír en certa medida no nivel de logro académico do estudante; tamén poden influír na motivación e na autoestima do alumno. Quen non escoitou aos docentes dicir cousas como as seguintes: "Vén dunha familia desintegrada, vai ser difícil que teña interese en estudar", "Este mozo é pobre e a súa familia é inculta. Eu non teño a culpa, por iso reproba", "Toño é hiperactivo; non pode aprender", "Lucía é moi ansiosa e insegura, como vai poder expoñer oralmente o tema", etcétera. Aínda cando devanditas observacións e diagnósticos poidan ser realistas, o profesor non sempre poderá intervir (e menos solucionar) en tales problemas. No entanto, si hai unha serie de factores concretos e modificables que contribúen á motivación dos alumnos e que os profesores poden manexar a través do seu desempeño e mensaxes. Devanditos factores modificables refírense ao nivel de involucramiento dos alumnos na tarefa, ao tono afectivo da situación, aos sentimentos de éxito e interese, así como ás sensacións de influencia e afiliación ao grupo. Desta forma, a motivación escolar atópase ligada de xeito estreito ao ambiente de aprendizaxe imperante no aula (as súas propiedades, procesos, estruturas e clima).

Mais adiante e para non durmiros. ampliaré este tema outro día falando dos "procesos motivacionais" xa sabedes aquilo da "motivación interna" "motivación externa"......

Se queredes saber máis podedes consultar os libros:

PEDAGOGIA DE LA MOTIVACION: COMO DESPERTAR EL DESEO DE APRENDER de Prot, Brigitte

MOTIVAR EN LA ESCUELA, MOTIVAR EN LA FAMILIA de ALONSO TAPIA, JESUS

MOTIVAR PARA APRENDER EN EL AULA: LAS SIETE CLAVES DE LA MOTIVACIÓN ESCOLAR de Gilbert, Ian

Mais libros sobre motivación escolar, pica no