AXUDAS PARA O ALUMNADO CON NECESIDADES ESPECÍFICAS DE APOIO EDUCATIVO

O Ministerio de Educación convocou para o curso 08-09 as seguintes axudas:
1.-Axudas directas para o alumnado que presenta necesidaes educativas especiais asociadas a discapacidade ou trastorno de conducta
2.-Subsidios por necesidades educativas especiais asociadas a discapacidade ou trastorno de conducta para familias numerosas.
3.-Axudas para programas específicos complementarios asociados a altas capacidades

Para obter axudas polos apartados 1 e 2 hai que reunir os seguintes requisitos:
1.-Ter unha necesidade educativa acreditada por algunha das seguintes vías:
*certificado de valoración e orientación da xunta
*certificado do departamento de orientación do centro
*certificado de minusvalía
2.-Ter cumpridos 2 anos a 31-12-07
3.-Para o apartado de subsidios se requerirá ser membro de familia numerosa

Existen umbrales de renta e patrimonio familiar en 2007 (consultar) que para o subsidio non se requirirá.

Axudas (as que poden pedir os alumnos dos nosos centros)
*Comedor.......ata 563 euros
*Reeducación pedagóxica ou de linguaxe (deberán contar coa certificación do coste do servicio expedida polo centro reeducador que o preste, informe e certificación do departamento de orientación).......ata 895 euros

Subsidios
*Comedor......ata 563 euros

Os impresos pedíranse nos centros educativos ou na páxina do mec

O prazo de presentación remata o día 13 de xuño de 2008

Tódala información que precisedes consultala con Ubaldo ou na páxina do MEC
Convocatoria de ayudas para alumnado con necesidad específica de apoyo educativo para el curso académico 2008/09

CELOS INFANTIS

Os celos son manifestacións normais e unha etapa pola que han de pasar os nenos que teñen irmáns, xa que os nenos queren ter a máxima atención dos seus pais. Os pais non deben preocuparse, polo tanto, ante a aparición de condutas celosas. Moitas delas pódense previr, e sempre se poderá axudar ao neno a asumir os seus sentimentos.

As seguintes orientacións axudarán aos pais a afrontar esta situación:

-Escoitar ao neno, permitindo a expresión das súas emocións. Facerlle ver que se lle comprende aínda que tamén lle digamos que os seus sentimentos son esaxerados.

-Ignorar as condutas inadecuadas, non centrarse especialmente nelas. É preferible iso a regañarle moi a miúdo, xa que isto podería reforzar a súa idea de que perdeu o agarimo dos seus pais.

-Estar atentos para reforzar as mínimas condutas adecuadas. Nunha época en que o neno busca a atención dos maiores, será mellor que o faga polo adecuado, co que tamén mellorará a súa autoestima.

-Darlle pequenas responsabilidades no coidado do irmán pequeno.

-Favorecer o contacto cos seus iguais. Ademais das vantaxes da socialización, poderá saír nalgúns momentos da situación que lle crea malestar.

-Aceptar as regresións (volver ao chupete, facerse pis na cama...) como manifestacións normais do conflito que lle supón ao neno. Pódese xogar con el a que lle coidamos como cando era pequeno.

-Aceptar tamén as expresións negativas que o neno desenvolve (rabietas, dependencia, etc.)

-Pasar momentos exclusivamente co neno, participando nos seus xogos e entretementos, que note que lle queremos e escoitámoslle.

-Falarlle de como che levabas cos teus irmáns cando eras pequeno pódelle servir para entender mellor a súa situación actual.

-Permitirlles e ensinarlles a resolver os conflitos entre os irmáns. Cando teñen un conflito é tarefa dos nenos o porse de acordo. Non meterse nos seus chismes, senón dicirlles: ?para xogar xuntos debedes porvos de acordo?. Se non conseguen resolver o conflito, non darlle a razón só a un deles, senón tratalos por igual.

-Cando o neno pequeno molesta ou rompe cousas do maior, non desculparlle porque é pequeno, ensinarlle a asumir tamén a súa responsabilidade.

-Non hai que esquecer que as regras e os privilexios non poden ser igual para todos os irmáns, senón en función da idade dos nenos. Así, un neno maior pode deitarse máis tarde, pero tamén asumir nalgunha tarefa maior responsabilidade.

-Evitar facer comparacións entre os fillos, facerlles ver que son únicos e irrepetibles.

-Fomentar actitudes de cooperación e solidariedade entre todos os membros da familia (axudarse mutuamente, colaborar nas tarefas da casa, xogar todos xuntos, etc.).

-É bo preparar ao neno ante a chegada dun hermanito. Aínda que isto non evita os celos, pode diminuílos, sobre todo se desde antes do nacemento váiselle facendo ver que a el se lle seguirá querendo igual. Hai que ter en conta que a menor diferenza de idade entre os irmáns, o neno maior vai notar máis o cambio. Cando hai unha diferenza de máis de tres anos, o irmán maior pasa menos tempo en casa, co que o cambio será menos acusado.

-Darlle pequenas responsabilidades nas tarefas de acollida, de modo que coa cooperación diminúa a rivalidade.

-Tras o nacemento, cambiar o menos posible as rutinas do neno maior e non afastalo da nai.

-Vixiar inicialmente como se comporta co recentemente nado, para evitar posibles condutas agresivas

Para máis información pica na foto

E POR QUE?

O Portal Galego de Contidos Educativos da Consellería de Educación e Ordenación Universitaria publicou o proxecto educativo "E POR QUE?"
Trátase dun conxunto de unidades didácticas que atenden á educación infantil para a saúde, presentando os perigos da vida doméstica por medio de vídeos divertidos e de sinxela comprensión.
Os seus obxetictivos son:
a) Coñecer os obxectos e as situacións perigosas.
b) Identificar e evitar situacións de risco.
c) Divertirse ó aprender.
Se querer ir a páxina, pica na imaxe

"POÑER LÍMITES"

Fai vinte anos, adultos formados cunha educación familiar estrita estreáronse na tarefa de ser pai ou nai, convencidos de que había que superar o autoritarismo que sufriran. Iso empuxou a moitos deles a deixar facer, a non levar a contraria ao fillo ou filla para que non sufrise traumas psicolóxicos, a non usar os castigos como método de aprendizaxe, a satisfacer caprichos, a protexer aos fillos e ata desprestixiar nalgúns casos a outros educadores, principalmente mestres.
Na educación dun fillo non se poden evadir as normas nin a xerarquía. Un neno aprende que cando a súa nai ou o seu pai din que non, esa decisión é inamovible. A frustración que lle xerará é inevitable, pero debe aprender a tolerala e convivir con ela porque as normas son precisamente as que lle dan seguridade e ensínanlle a confiar nun criterio sólido.
Os nenos necesitan ser guiados polos adultos e para iso é fundamental establecer regras coas que fortalecer condutas e lograr o seu crecemento persoal. Os límites débense orientar ao comportamento do neno, non á expresión dos seus sentimentos. Pódeselle esixir que non faga algo, pero non se lle pode pedir, por exemplo, que non senta rabia ou que non chore. As marxes deben fixarse sen humillar ao neno para que non senta ferido na súa autoestima. Por iso, non se debe descalificar ("es un bobo", "es malo"...), senón marcar o problema ("iso que feixes ou iso que dis está mal"). Convén dar razóns, pero non excederse na explicación. Os sermóns non serven de moito. Os nenos responden aos feitos, non ás palabras. Un xesto de firmeza e serenidade, acompañado de poucas palabras será máis efectivo que un discurso.
¿Por que nos custa pór límites aos nosos fillos e fillas? Porque non nos sentimos suficientemente fortes para enfrontarnos aos nosos fillos. Porque demasiado a miúdo somos compracentes cos nosos fillos e fillas para compensar o pouco tempo que lles podemos dedicar. Porque cando a nosa autoestima non pasa polo seu mellor momento queremos ser aceptados polos nosos fillos. Porque os adultos, o pai e a nai, desautorízannos mutuamente e seguimos liñas de actuación claramente contraditorias.
PAUTAS PARA PAIS E NAIS
*Deben dedicar tempo aos fillos. Moitas condutas dos fillos non se controlan simplemente porque o seu pai e a súa nai non están dispoñibles para atenderlles.
*O neno ten que aprender que pasar os límites pode traer consecuencias negativas para el. En calquera caso, esas consecuencias deben ser proporcionadas e, a poder ser, inmediatas para que o neno enténdao perfectamente.
*No posible, as regras e os castigos deben ser pactados entre os pais e os fillos.
*A disciplina só a poden exercer adecuadamente os proxenitores que sexan capaces de combinar o agarimo e o control.
*Convén recordar que o que máis inflúe nos nosos fillos non é o que lles dicimos ou o que lles facemos, senón como "somos". Por iso, a educación representa non só revisar as nosas condutas con eles, senón a nosa forma de ser como persoas.
*Precísase un bo clima familiar. É normal que os nenos proben tenteando aos seus pais para comprobar ata onde poden chegar. É nese momento cando máis firmes deben mostrarse os pais. Se ceden, logo será moi difícil dar marcha atrás.
*Todo iso inclúe a necesidade de que os pais sexan razoablemente flexibles, segundo as circunstancias e a idade.
Os efectos de non pór límites moldean a un neno que nunca ten suficiente, que esixe cada vez máis e que tolera cada vez peor as negativas, un neno que crece cunha escasa ou nula tolerancia á frustración.

Síndrome de Down

Esta presentación sempre me emocionó. Faime recordar a unha nena de quen aprendo moitísimo.

¿QUE SABES DA DISLEXIA?

Etimolóxicamente a palabra dislexia quere dicir aproximadamente dificultades de linguaxe. Na acepción actual refírese a problemas de lectura, trastorno na adquisición da lectura.
Unha primeira definición sinxela da dislexia é a que nos di que é o problema para aprender a ler que presentan nenos e nenas cuio coeficiente intelectual é normal e non aparecen outros problemas físicos ou psicolóxicos que poidan explicar as devanditas dificultades.
Segundo algunhas estatísticas a dislexia afecta en maior ou menor grao a un 10% ou un 15% da poboación escolar e adulta. Hai consenso en que entre un 4 e un 5% dos nenos presentan problemas graves de aprendizaxe da lectura, coa consecuente dificultade escritora. Segundo as estatísticas citadas pódese esperar que en cada aula de 25 alumnos haxa polo menos un neno ou unha nena con esta dificultade para a aprendizaxe.
Unha boa definición dáa M.Thomson " é unha grave dificultade coa forma escrita da linguaxe, que é independente de calquera causa intelectual, cultural e emocional. Caracterízase porque as adquisicións do individuo no ámbito da lectura, a escritura e o deletreo, están moi por baixo do nivel esperado en función da súa intelixencia e da súa idade cronolóxica. É un problema de índole cognitivo, que afecta a aquelas habilidades lingüísticas asociadas coa modalidade escrita, particularmente o paso da modalidade escrita, particularmente o paso da codificación visual á verbal, a memoria a curto prazo, a percepción de orde e a secuenciación".
A dislexia vai unida en ocasións a outros problemas de aprendizaxe escolar, tales como a disgrafía (dificultades no trazado correcto das letras, no paralelismo das liñas, no tamaño das letras, na presión da escritura...) e en fases posteriores aparece a disortografía (dificultades para o uso correcto das regras de ortografía, desde as que se chaman de ortografía natural ás de nivel máis complexo.) En ocasións a dislexia vai unida a dificultades de pronunciación, con maior incidencia na dificultade de pronuncia de palabras novas, longas ou que conteñan combinacións de letras do tipo das que lle producen dificultades na lectura.

No aula a dislexia pódese detectar inicialmente polo atraso na aprendizaxe da lecto-escritura, as peculiaridades que se dan cando consegue iniciar a aprendizaxe, a lentitude, a tendencia ao deletreo, a escasa comprensión lectora debida á falta de ritmo , a ausencia de puntuación. A medida que os cursos pasan, os problemas agudízanse, xa que o estudo, e o traballo escolar en xeral baséase nas habilidades que o neno non ten e atrásase progresivamente. Así, a dificultade lectora, a escaseza de comprensión, levan a malos resultados escolares, mal autoconcepto, actitudes de desgana e condutas en ocasións, disruptivas, perturbadoras do bo funcionamento do clima do aula. Ocorre con gran frecuencia que ao neno táchaselle de vago, distraído e atribúese a estas características o seu mal funcionamento escolar, presionándolle para que traballe, atenda, e dalgún xeito menosprezándoo pola súa incapacidade para aprender.

Profundizando na detección dos nenos con problemas de dislexia, de acordo cos criterios da Asociación Británica de Dislexia e con outras fontes, os signos que poden ter (algúns deles, non necesariamente todos) os nenos segundo a idade serían os seguintes:

Nenos de Educación Infantil

*Historia Familiar de problemas disléxicos (pais, irmáns, outros familiares)

*Atraso en aprender a falar con claridade

*Confusións na pronuncia de palabras que se asemellan pola súa fonética

*Falta de habilidade para recordar o nome de series de cousas, por exemplo as cores

*Confusión no vocabulario que ten que ver coa orientación espacial

*Alternancia de días "bos" e "malos " no traballo escolar, sen razón aparente.

*Aptitude para a construción e os obxectos e xoguetes "técnicos" (maior habilidade manual que lingüística, que aparecerá tipicamente nas probas de intelixencia.), xogos de bloques, lego,

*Dificultade para aprender as rimas típicas do preescolar

*Dificultades coa palabras rimadas

*Dificultades coas secuencias

Nenos ata 9 anos

*Particular dificultade para aprender a ler e escribir

*Persistente tendencia a escribir os números en espello ou en dirección ou orientación inadecuada.

*Dificultade para distinguir a esquerda da dereita.

*Dificultade de aprender o alfabeto e as táboas de multiplicar e en xeral para reter secuencias, por exemplo os días da semana, os dedos da man, os meses do ano.

*Falta de atención e de concentración.

*Frustración, posible inicio de problemas de conduta.

Nenos entre 9 e 12 anos

*Continuos erros en lectura, lagoas en comprensión lectora.

*Forma estraña de escribir, por exemplo, con omisións de letras ou alteracións da orde das mesmas.

*Desorganización en casa e na escola.

*Dificultade para copiar coidadosamente na lousa e no caderno.

*Dificultade para seguir instrucións orais.

*Aumento da falta de autoconfianza e aumento da frustración.

*Problemas de comprensión da linguaxe oral e impreso.

*Problemas conductuales: impulsividad, curta marxe de atención , inmadurez.

Nenos de 12 anos en diante.

*Tendencia á escritura descoidada, desordenada, en ocasións incomprensible.

*Inconsistencias gramaticales e erros ortográficos, ás veces permanencia das omisións, alteracións e adicións da etapa anterior.

*Dificultade para planificar e para redactar relatos e composicións escritas en xeral.

*Tendencia a confundir as instrucións verbais e os números de teléfono.

*Gran dificultade para a aprendizaxe de linguas estranxeiras.

*Baixa auto-estima

*Dificultade na percepción da linguaxe, por exemplo en seguir instrucións .

*Baixa comprensión lectora.

*Aparición de condutas disruptivas ou de inhibición progresiva. Ás veces, depresión.

*Aversión á lectura e a escritura.

A iniciación do tratamento con suficiente precocidad adóitanse derivar resultados positivos e unha clara mellora no rendemento escolar. A maior ou menor efectividade vai depender de factores tales como a profundidade do trastorno, o nivel de motivación, inicial ou que se lle consiga inculcar, grao de implicación da familia e o profesorado, adecuado diagnóstico e tratamento, duración e seguimento do traballo... Hei de insistir na importancia da detección precoz destes problemas, antes de que xeren os problemas de personalidade a que aludimos.

Thomson recomenda o "sobreaprendizaje". Volver aprender a lectoescritura, pero adecuando o ritmo ás posibilidades do neno, traballando sempre co principio reitor da aprendizaxe sen erros, propiciando os éxitos desde o principio e a cada paso do traballo de sobreaprendizaje. Trátase de facer o reaprendizaje correcto das técnicas lecto-escritoras, facéndoas agradables e útiles para o neno, propiciando como digo o éxito, en lugar do fracaso que está afeito cultivar.

O papel máis importante que teñen que cumprir os pais de nenos disléxicos quizais sexa o de apoio emocional e social. O neno debe de saber que os seus pais comprenden a natureza dos seus problemas de aprendizaxe. Isto requirirá frecuentemente o ter que dar ao neno algún tipo de explicación acerca das súas dificultades disléxicas. A mensaxe importante que hai que comunicar é que todos os implicados saben que o neno non é estúpido e que quizá tivo que esforzarse moito máis no seu traballo para alcanzar o seu nivel actual de lectura e escritura.

Se queres ler o documento completo pica DISLEXIA

Se queres atopar libros sobre dislexia pica no logo

Se queres coñecer algún disléxico famoso pica en Albert Einstein

17 DE MAIO. DÍA DAS LETRAS GALEGAS

Xosé María Álvarez Blázquez, Letras Galegas 2008
Xosé María Álvarez Blázquez foi o editor, escritor e animador cultural que adicou a súa vida á difusión e pretixio da nosa cultura e das nosa literatura.
É homenaxeado no Día das Letras Galegas 2008. A súa obra abrangue a poesía, a novela e o teatro; investigou a literatura galega, o folclore, a arqueoloxía e a historia.
Máis información no "RECANTO DE MIK" e na "REAL ACADEMIA GALEGA"

Suso Vaamonde no disco "Santiago mar de pedra" (ca. 1975; CD de 1997) púxolle música ao poema "romance do pescador peleriño"

Antonio I. Paz Valverde púxolle música ao poema "Era un airiño soave" e gravado pola "Coral do Centro Social de Teis"

"Ao ver que non tiñas nome", musicado tamén por Antonio I. Paz Valverde, e executada pola Coral Polifónica "Novos Aires" de Nigrán

Esta información foi obtida na páxina web http://www.udc.es/dep/lx/cac/xmab/index.htm

ANSIEDADE INFANTIL

Cando nos decatemos de que o noso fillo ten unha excesiva activación, atópase moi nervioso e aparentemente parece que non é debido a nada, estaremos moi pendentes, xa que se deben previr estes síntomas ansiosos porque pode chegar a pasar a un estado de ansiedade.
En moitas ocasións na vida do neno poden aparecer diferentes tipos de problemas e se non saben solucionalos, veranse angustiados podendo chegar a desenvolver un estado ansioso, nestes casos daránselle ao neno mecanismos de defensa para poder resolver os problemas antes de que chegue a esa situación tan desagradable e problemática.

Os nenos e adolescentes con trastornos de ansiedade adoitan experimentar un medo intenso, preocupación ou inquietude que pode durar longos períodos de tempo e afectar significativamente as súas vidas. Se non se trata con prontitude, os trastornos de ansiedade poden derivar en:
*Repetidas ausencias a clase ou unha incapacidade para terminar o período de escolaridad.
*Deterioración nas relacións con iguais.
*Baixa autoestima.
*Abuso de alcol ou outro tipo de drogas.
*Problemas de axuste en situacións laborais.
*Trastornos de ansiedade en idade adulta.

Existe unha variedade de trastornos de ansiedade que poden afectar a nenos e adolescentes:
Trastorno de ansiedade xeneralizada: A característica principal é a preocupación. Os nenos e adolescentes con este trastorno preocúpanse en extremo polas súas actividades, xa sexa polo seu rendemento académico, deportivo ou ata por ser puntual. Esta clase de persoas adoitan ser moi responsables, senten tensos e necesitan moita seguridade. Poden queixarse de dores de estómago ou outras afeccións que non parecen ter unha causa física.
Trastorno de ansiedade por separación: É unha das principais causas de absentismo escolar. Os nenos con este trastorno adoitan ter dificultade en deixar aos seus pais para ir á escola ou campamento de verán, quedar en casa dun amigo ou estar só. A miúdo, se "aferran" aos seus pais e teñen problemas para quedar durmidos. O trastorno de ansiedade por separación pode ir acompañado de depresión, tristeza ou medo a que algún membro da familia váiase ou morra. Aproximadamente un de cada 25 nenos experimenta trastorno de ansiedade por separación.
Fobias: Os nenos e adolescentes con fobias teñen excesivos medos non reais de certas situacións ou obxectos. Moitas fobias teñen nomes específicos, e o trastorno pode centrarse en animais, tormentas, auga, lugares altos ou situacións específicas como atoparse encerrado nun lugar reducido. Os nenos e adolescentes senten verdadeiro pavor a ser criticados ou xulgados duramente polos demais. Intentarán evitar os obxectos e situacións temidas, polo que o trastorno pode limitar gravemente as súas vidas.
Trastorno de pánico: Os "ataques de pánico" repetitivos en nenos e adolescentes sen unha causa aparente son signos dunha desorde de pánico. Os ataques de pánico son períodos de intenso medo acompañados por fortes latexados do corazón, sudoración, mareo, nauseas ou sentimento de morte inminente. A experiencia é tan terrible que viven co medo de que poidan sufrir outro ataque. Os nenos e adolescentes co trastorno adoitan facer calquera cousa para evitar a situación que provoque outro ataque. É posible ata que non queiran ir á escola ou separarse dos seus pais.
Trastorno obsesivo-compulsivo: Os nenos e adolescentes con trastorno obsesivo-compulsivo, ven atrapados nun patrón de pensamentos e comportamentos repetitivos. Aínda que poidan recoñecer que estes parecen sen sentido e traumatizantes, son moi difíciles de parar. O comportamento compulsivo pode incluír lavarse repetidamente as mans, contar ou pór en orde obxectos unha e outra vez. 2 de cada 100 adolescentes experimentan trastornos obsesivos. Trastorno de tensión post-traumático: Os nenos e adolescentes poden desenvolver unha tensión post-traumático logo de experimentar un acontecemento sumamente estresante, como experiencias de abusos físicos ou sexuais, ser testemuña dun feito violento, a vivencia dun desastre como un bombardeo ou un furacán. Os mozos con devandito trastorno adoitan experimentar o acontecemento unha e outra vez en forma de fortes recordos, instantáneas, ou outra clase de pensamentos perturbadores. Como resultado, poden intentar evitar todo o que se atopa asociado co trauma. Tamén sobreactuar ao sobresaltarse ou ter dificultades do soño.

Os nenos e adolescentes con estes trastornos poden beneficiarse dunha variedade de tratamentos . Tras un adecuado diagnóstico, poden ser os seguintes:
*Tratamento cognitivo-conductual, mediante o cal os mozos aprenden a tratar os seus medos modificando as formas en que pensan e compórtanse;
*Técnicas de relaxación;
*Biofeedback (control da tensión e tensión muscular)
*Terapia familiar;
*Formación familiar;
*Medicación.
Mentres que as terapias cognitivo-conductuales son efectivas no tratamento dalgúns trastornos de ansiedade, a medicación traballa ben noutros. Algunhas persoas con trastornos de ansiedade benefícianse dunha combinación de ambos. Requírese máis investigación para determinar que tratamento funciona mellor para os diversos tipos de trastornos de ansiedade.

Para saber mais visita a páxina da "ASOCIACIÓN ESPAÑOLA PARA EL ESTUDIO DE LA ANSIEDAD Y EL ESTRÉS"

Psicoactiva. Psicoloxía e ocio intelixente

PsicoActiva é unha iniciativa que xorde da necesidade de adaptar a psicoloxía ás novas tecnoloxías. No seu espazo atoparás dende artigos ata test on line; tamén che ofrece diferentes servizos profesionais.
Algúns dos test que ofrece son:
Test infantís: http://www.psicoactiva.com/tests_infantiles.htm
Test de intelixencia: http://www.psicoactiva.com/tests/testci.htm
Test de personalidade. Impulsos: http://www.psicoactiva.com/tests/test1.htm
Test de personalidade. Comunicación: http://www.psicoactiva.com/tests/test2.htm
Test de ansiedade: http://www.psicoactiva.com/tests/test3.htm
Test do síndrome depresivo: http://www.psicoactiva.com/tests/test12.htm
Test de hipocondría: http://www.psicoactiva.com/tests/test13.htm
Test del carácter obsesivo-compulsivo: http://www.psicoactiva.com/tests/test10.htm
Test da amistade: http://www.psicoactiva.com/tests/test7.htm
Descubre cómo te ven los demás: http://www.psicoactiva.com/tests/test15.htm
Test de personalidade: http://www.psicoactiva.com/tests/test9.htm
Test do carácter: http://www.psicoactiva.com/tests/test5.htm
Test do logro: http://www.psicoactiva.com/tests/test6.htm
Test de Rosenberg: http://www.psicoactiva.com/tests/test11.htm
RECORDADE QUE OS RESULTADOS DOS TEST ONLINE SON MERAMENTE ORIENTATIVOS E CARECEN DE VALOR DIAGNÓSTICO
Entre outras cousas, presentan unha recopilación dos mellores enigmas da historia. Son retos á túa intelixencia que che provocarán máis dun quebradizo de cabeza.
http://www.psicoactiva.com/enigmas.htm
E o enlace os artigos http://www.psicoactiva.com/arti/default.asp

¿XUIZ OU EDUCADOR?

Emilio Calatayud Pérez é un campechano Xuíz de Menores de Granada. Cun verbo demoledor, este pai de familia dá unha lección maxistral sobre o que implica ter fillos.

Emilio Calatayud Pérez (Cidade Real, 22 de decembro de 1955) é un maxistrado español, xuíz de menores de Granada coñecido polas súas sentenzas exemplares. As súas sentenzas educativas baixaron a delincuencia en Granada e aumentaron o número de menores que non reinciden no delito. En case 20 anos, o «padrazo» xulgou a máis de 10.000 mozos aos que, sempre que pode, dá esa segunda oportunidade que todos algunha vez necesitamos.

Segundo o propio Emilio: " A miña maior satisfacción é que agora estean aquí, sentados ao meu lado, rehabilitados, contentos coas súas novas vidas. ¿Cando un xuíz atópase así, amigablemente, como eu hoxe, con tres dos seus antigos condenados?» Emilio Calatayud o di con auténtico orgullo. Xunto a el, Jesús Antonio, Enrique e Federico sorrien a quen todos en Granada coñecen tamén como o «padrazo», o xuíz de Menores máis coñecido de España, aquel de as condenas exemplares que en cada rapaz xamais ve a un mero «delincuente», senón a «un mozo que cometeu un delito» e, aínda máis, a unha vítima dun sistema social que demostra fracasar cada mañá na que el volve condenar a un crío. Ante esa instancia, o seu desafío é claro: rehabilitar sen encerrar a quen delinquiron, traballar con eles no mesmo contorna no que cometeron as súas faltas. Leva 17 anos intentándoo, e ata lográndoo: o 82 por cento dos menores que cumpren condenas no réxime de medio aberto --liberdade vixiada e prestación de servizos ao beneficio da comunidade-- non reincide no delito. «Hoxe xa evitamos ata que un 70 por cento dos menores vaia nun futuro a prisión --explica--, un gran logro dos profesionais que traballan comigo e dos que eu son só a cabeza máis visible."
Emilio Calatayud Pérez - Lección Maxistral (1)

Emilio Calatayud Pérez - Lección Maxistral (2)

"O RECANTO DE MIK" FINALISTA

O blog "O RECANTO DE MIK" resultou finalista do "II premio espiral edublogs 08". Noraboa Xulia pola grande laboura que estades a facer.

Se queredes deixarlles unha mensaxe pica no enlace:
http://www.blogoteca.com/orecantodemik/index.php?cod=38162#comentarios

VIDEOS DE CAMPAÑAS DE FOMENTO DA LECTURA

Se queres ver videos de diferentes campañas de fomento da lectura, e por suposto o do "O RECANTO DE MIK" so tes que picar no enlace

CAMPAÑAS DE FOMENTO DA LECTURA

IMPORTANCIA DA LECTURA

Aprender a ler significa, sobre todo, ver ler. O neno imita sempre. Se os pais dedican horas á televisión, el tamén o fará, se, en cambio, len, tenderá a facelo. Aprender a ler é un proceso de aprendizaxe lenta e difícil, no que o papel do adulto resulta fundamental. Soamente un tres por cento das persoas volverase lector na adolescencia,os demais o farán na infancia.

Hai van unha serie de bens que trae consigo a actividade lectora, e así axudar a interiorizar a súa importancia. Tamén quero indicar que o beneficio persoal que cada lector saca da lectura é moi variado, pois todas as actividades humanas "por ser libres" son irrepetibles e persoais. En calquera caso, podemos afirmar que coa lectura chegan á persoa un cúmulo de bens que a melloran.
*A lectura non só proporciona información (instrución) senón que forma (educa) creando hábitos de reflexión, análise, esforzo, concentración e recrea, fai gozar, entretén e distrae.

*A lectura axuda ao desenvolvemento e perfeccionamento da linguaxe. Mellora a expresión oral e escrita e fai a linguaxe máis fluída. Aumenta o vocabulario e mellora a ortografía.

*A lectura mellora as relacións humanas, enriquecendo os contactos persoais.

*A lectura dá facilidade para expor o propio pensamento e posibilita a capacidade de pensar.

*A lectura é unha ferramenta extraordinaria de traballo intelectual xa que pon en acción as funcións mentais axilizando a intelixencia. Por iso ten relación co rendemento escolar.

*A lectura aumenta a bagaxe cultural; proporciona información, coñecementos. Cando se le apréndese.

*A lectura amplía os horizontes do individuo permitíndolle porse en contacto con lugares, xentes e costumes afastados a el no tempo ou no espazo.

*A lectura estimula e satisfai a curiosidade intelectual e científica.

*A lectura esperta afeccións e intereses.

*A lectura desenvolve a capacidade de xuízo, de análise, de espírito crítico.

*A lectura fomenta o esforzo pois esixe unha colaboración da vontade.

*A lectura esixe unha participación activa, unha actitude dinámica. O lector é protagonista da súa propia lectura, nunca un suxeito paciente.

*A lectura potencia a capacidade de observación, de atención e de concentración.

*A lectura facilita a recreación da fantasía e o desenvolvemento da creatividade pois o lector, durante a lectura, recrea o que o escritor creou para el.

*A lectura é un acto de creación permanente. Pinzàs sinala: «Todo canto un home le é por el persoalmente recreado, volto crear (...). Pero o lector, ademais de recrear, recréase, créase a si mesmo de novo, volve crear o seu propio espírito».

*A lectura favorece o desenvolvemento das virtudes morais sempre que os libros selecciónense adecuadamente.

*As lecturas propón modelos para admirar e imitar; e, mentres os modelos viventes (pais, profesores, etc.) pasan, os protagonistas dos libros permanecen.

*As lecturas fannos máis libres. Fai uns anos houbo un slogan para a promoción da lectura que dicía: «Máis libros, máis libres».

* A lectura potencia a formación estética e educa a sen coñecernos a nós mesmos e aos demais, e "deste xeito" favorecen a educación do carácter e da afectividad, espertando bos sentimentos.

*A lectura enriquécenos e transfórmanos, fainos gozar e sufrir.

Se queres saber algo más sobre o tema visita a páxina http://personales.com/peru/arequipa/cadillohipolopatty/
Se queres visitar unha biblioteca virtual esta é a mellor "O RECANTO DE MIK"

A orixe da autoestima ¿está na familia?

¿Expuxéchesche ata que punto inflúe na túa forma de ser o trato recibido polos teus pais?
¿O contexto no que creces hipoteca o teu futuro?
Pica no enlace e terás alguhna resposta:
http://goldar.blogspot.com/

VISITA AO IES DE BEADE

Os alumnos e alumnas de 6º visitaron o Instituto onde cursarán 1º da ESO o próximo curso "O IES DE BEADE"

A Xefa de Estudios explicounos o funcionamento do Centro, logo compartiron recreo cos rapaces e rapazas do IES e máis tarde alumnos e alumnas de 1º da ESO responderon a todas as preguntas que lles fixemos. Por último visitamos varias aulas: laboratorio, aula de informática, biblioteca, ....


Se queres coñecer un pouco máis o IES DE BEADE picar na foto

OS FILLOS ¿UN REFLEXO DOS SEUS PAIS?

"PAPÁS E MAMÁS" tres minutos de cortometraxe con mais de trinta premios; penso ca mensaxe está moi clara.

TRASTORNO DE CONDUCTA

Reportaxe de 40 minutos emitido polo programa de Televisión Española "Crónicas" que me parece moi interesante. Trata sobre os mais de oitocentos mil menores que sofren trastornos de comportamento en España. A reportaxe descobre a uns mozos que non recoñecen os límites e que se deixan levar polos seus impulsos. Non saben enfadarse e moitas veces non controlan a súa agresividade. A reportaxe realizouse coa colaboración do Hospital Gregorio Marañón e do Juan de Dios.