A VERDADEIRA HISRORIA DOS REIS MAGOS

Esta é a verdadeira historia dos Reis Magos, contada nos foros da páxina da "Asociación de nenos con hiperactividade e/ou déficit de atención " ANHIDA

Apenas un pai sentara ao chegar á casa, disposto a escoitar, como todos os días, o que a súa filla lle contaba das súas actividades no colexio, cando esta en voz algo baixa, como con medo, lle dixo:

- ¿Papa?

- Si, filla, cóntame

- Oe, quero... que me digas a verdade

- Claro, filla. Sempre cha digo -respondeu o pai un pouco sorprendido

- É que... -titubeó Branca

- Dime, filla, dime.

- Papá, ¿existen os Reis Magos?

O pai de Branca quedou mudo, mirou á súa muller, intentando descubrir a orixe daquela pregunta, pero só puido ver un rostro tan sorprendido como o seu que o miraba igualmente.

- As nenas din que son os pais. ¿É verdade?

A nova pregunta de Branca obrigoulle a volver a mirada cara á nena e tragando saliva díxolle:

- ¿E ti que crees, filla?

- Eu non sei, papá: que si e que non. Por un lado paréceme que si que existen porque ti non me enganas; pero como as nenas din iso.

- Mira, filla, efectivamente son os pais os que poñen os regalos pero...

- ¿Entón é verdade? -cortou a nena cos ollos humedecidos-. ¡ Enganástesme!

- Non mira, nunca che enganamos porque os Reis Magos si que existen -respondeu o pai collendo coas súas dúas mans a cara de Branca.

- Entón non o entendo. papá.

- Senta, Branca, e escoita esta historia que che vou contar porque xa chegou a hora de que poidas comprendela -dixo o pai, mentres sinalaba coa man o asento ao seu lado.

Branca sentou entre os seus pais ansiosa de escoitar calquera cousa que lle sacase da súa dúbida, e o seu pai dispúxose a narrar o que para el debeu de ser a verdadeira historia dos Reis Magos:

- Cando o Neno Deus naceu, tres Reis que viñan de Oriente guiados por unha grande estrela achegáronse ao Portal para adoralo. Leváronlle regalos en proba de amor e respecto, e o Neno púxose tan contento e parecía tan feliz que o máis ancián dos Reis, Melchor, dixo:

- ¡ É marabilloso ver tan feliz un neno! Deberiamos levar regalos a todos os nenos do mundo e ver o felices que serían.

- ¡ Oh, si! -exclamou Gaspar-. É unha boa idea, pero é moi difícil de facer. Non seremos capaces de poder levar regalos a tantos millóns de nenos como hai no mundo.

Baltasar, o terceiro dos Reis, que estaba a escoitar os seus dous compañeiros con cara de alegría, comentou:

- É verdade que sería fantástico, pero Gaspar ten razón e, aínda que somos magos, xa somos anciáns e resultaríanos moi difícil poder percorrer o mundo enteiro entregando regalos a todos os nenos. Pero sería tan bonito.

Os tres Reis puxéronse moi tristes ao pensar que non poderían realizar o seu desexo. E o Neno Xesús, que dende o seu pobre cunita parecía escoitalos moi atento, sorriu e a voz de Deus escoitouse no Portal:

- Sodes moi bos, queridos Reis Magos, e agradézovos os vosos regalos. Vou axudarvos a realizar o voso fermoso desexo. Dicídeme:

-¿que necesitades para poder levar regalos a todos os nenos?

- ¡ Oh, Señor! -dixeron os tres Reis prostrándose de xeonllos. Necesitariamos millóns e millóns de paxes, case un para cada neno que puidesen levar ao mesmo tempo a cada casa os nosos regalos, pero. Non podemos ter tantos paxes., non existen tantos.

- Non vos preocupedes por iso -dixo Deus-. Eu vouvos dar, non un senón dous paxes para cada neno que hai no mundo.

- ¡ Sería fantástico! Pero, ¿como é posible? -dixeron á vez os tres Reis Magos con cara de sorpresa e admiración.

- Dicídeme, ¿non é verdade que os paxes que vos gustaría ter deben querer moito os nenos? -preguntou Deus.

- Si, claro, iso é fundamental - asistiron os tres Reis.

- Y, ¿verdade que eses paxes deberían coñecer moi ben os desexos dos nenos?

- Si, si. Iso é o que esixiriamos a un paxe -responderon cada vez máis entusiasmados os tres.

- Pois dicídeme, queridos Reis: ¿hai alguén que queira máis os nenos e os coñeza mellor que os seus propios pais?

Os tres Reis miráronse asentindo e empezando a comprender o que Deus estaba a planear, cando a voz de novo se volveu oír:

- Posto que así quixéstelo e para que en nome dos Tres Reis Magos de Oriente todos os nenos do mundo reciban algúns regalos, EU, ordeno que en Nadal, conmemorando estes momentos, todos os pais se convertan nos vosos paxes, e que no voso nome, e da vosa parte regalen aos seus fillos os regalos que desexen. Tamén ordeno que, mentres os nenos sexan pequenos, a entrega de regalos se faga coma se a fixesen os propios Reis Magos. Pero cando os nenos sexan suficientemente maiores para entender isto, os pais contaranlles esta historia e a partir de entón, en todo o Nadal, os nenos farán tamén regalos aos seus pais en proba de cariño. E, arredor do Belén, recordarán que grazas aos Tres Reis Magos todos son máis felices.
Cando o pai de Branca rematou de contar esta historia, a nena levantouse e dando un bico aos seus pais dixo:

- Agora si que o entendo todo papá. E estou moi contenta de saber que me queredes e que non me enganastes



E correndo, dirixiuse ao seu cuarto, regresando co seu peto na man mentres dicía:

- Non sei se terei bastante para comprar algún regalo, pero para o ano que vén xa gardarei máis diñeiro.

E todos se abrazaron mentres, a bo seguro, dende o Ceo, tres Reis Magos contemplaban a escena tremendamente satisfeitos.

Ah! por certo! bota da túa casa ese barbudo e gordo impostor de vermello, que é un artificio consumista e que non lle levou regalos ao neno Jesús!!!!